Vrede

 

Het is weer december. Tijd voor verhalen. Om te vertellen of voor te lezen, om lekker met een boek bij de haard mee weg te dromen en met kerst lezen we weer het verhaal van Jezus' geboorte.

Ach, ouwe, wordt eens wakker... Dat is toch uit de tijd. Dat nutteloze gedroom, wat heeft het ons gebracht? Goed, prachtige muziek, musea vol schitterende kunst, grote indrukwekkende kathedralen. En verder eeuwen van strijd, uitbuiting, misbruik en manipulatie van mensen die hun verhalen vertellende geestelijken geloofden.

Maar de in het kerstverhaal beloofde vrede op aarde is verder weg dan ooit....

Ja, misschien geloofde Lukas, die dat kerstverhaal met engelen die zingen over de vrede die komt, destijds vertelde, wel dat die vrede op aarde echt zou komen. Nou, intussen weten we wel beter. Maar dit bijbelse kerstverhaal is alleen de inleiding, een visioen van wat zou kunnen gebeuren. Verderop is te lezen hoe Jezus dacht dat die vrede echt bereikt zou kunnen worden.

 "Bekeert u", zei Jezus. Bekeert u? Wat bedoelde Hij? Niet verkoop je bezit en volg mij. Dan stortte onze hele samenleving in elkaar. Maar wel zoiets: "Laat los". “Beschouw alles wat je hebt als gekregen om met elkaar van te leven.” Dat is denk ik wat Jezus bedoelt met God liefhebben en je naaste als jezelf...

Ook dat gaat ons nog veel te ver en wij proberen het met God op een akkoordje te gooien. Eerst nog even dit… Eerst nog zorgen voor... Morgen zal ik…. Sommigen denken zelfs, het nog bij testament goed te kunnen maken, met een groot legaat.    

Maar als we willen dat het komt dat "Rijk van God", waarin het iedereen goed gaat, dan zullen we het niet alleen met Jezus eens moeten zijn, dan zullen we echt in actie moeten komen, met Hem op weg gaan en zonder omwegen, zonder uitstel, onze goede voornemens gaan uitvoeren. Op weg dus, stap na stap, na stap, dag na dag, na dag. Een ander gaan is er niet. En de weg is lang en het doel is ver.

Het gaat op onze wandeling met Jezus echter niet in de eerste plaats om het bereiken van een doel, dat is weer zo'n typisch "westers" idee. Nee, het gaat om hoe je wandelt, hoe je leeft, hoe je denkt en dat je om je heen kijkt, met je ogen en je hart open voor alles en voor iedereen die je “onderweg” nodig heeft. En om meteen te doen wat je ziet dat gedaan moet worden. Werd niet de "Samaritaan" onvergetelijk om wat hij onderweg deed?

Als je met Jezus op weg gaat zullen je ogen opengaan voor wat er onderweg te doen is en leer je de teleurstellingen en de hindernissen niet zo zwaar te nemen, ook al zal het misschien niet altijd gemakkelijk zijn.

Ook op deze weg vind je geen "wereldvrede", maar wel vrede met jezelf en elkaar, wel voldoening en misschien ook de "Vriend van je Leven".

 Gelukkig maar