Logisch

 

Mensen zijn vreemde wezens. Ze wringen zich in duizenden bochten om aan iets wat ze onaangenaam vinden te ontkomen. En daarbij lijkt alles geoorloofd te zijn. Ook alle mogelijke vreemde verzinsels. En de omgeving vraagt zich af waar ze het vandaan halen.

Een zorgvuldige logische redenering leidt tot een onloochenbare conclusie op voorwaarde dat van zeker ware feiten is uitgegaan. Maar juist daar zit hem de kneep. Want wat is er in ons dagelijkse leven nu zeker waar?

En zelfs al zou het zeker waar zijn, men kan altijd nog beweren dat het allemaal gelogen is en de rechters corrupt...

De evolutie heeft ertoe geleid dat we geprogrammeerd zijn om onszelf - en onze directe verwanten - in leven te houden en voorrang te geven. Evolutie denkt niet, wij zijn ontstaan door toeval en selectie bij de voortplanting. Weliswaar is daarbij ook een soort sociale instelling ontstaan omdat dit kennelijk een voordeel was bij de partnerkeuze, maar ons egoïsme lijkt alles te overheersen.

Zover als onze kennis van de mensgeschiedenis teruggaat, hebben mensen over hun bestaan nagedacht en waar feiten ontbraken hun fantasie gebruikt om zichzelf en de wereld te beschrijven. En zo ligt het voor de hand dat ze dachten dat "iemand" de wereld gemaakt had. Eeuwenlang was dat de enig denkbare mogelijkheid. Geen wonder dat die gedachte heel hardnekkig is blijven bestaan, ook toen de argumenten voor een andere oorzaak overtuigender werden.

Eeuwenlang heeft men gedacht dat die “maker” de mensen liefhad, alles bestuurde en in hun leven in kon grijpen, dat maakte het nog moeilijker dit geloof los te laten. Ook toen het niet meer logisch was.

Maar te aanvaarden dat de mens ontstaan is in een evolutionair proces betekent niet dat we alles wat het verleden ons gebracht heeft nu vergeten kunnen en al helemaal niet dat we nu maar ongeremd onze eigen gang kunnen gaan, nu er dus geen “van boven gegeven” voorschriften zijn.

Als we niet willen dat vele duizenden mensen sterven van honger en dorst omdat wij het niet over “milieumaatregelen” en hulp eens kunnen worden, als we niet in de chaos van eindeloze en gewelddadige ruzies onder willen gaan, zullen we het eens moeten worden over regels waaraan we ons allemaal zullen gaan houden.

En waarom dan niet uitgaan van die regel die met zekerheid werkt: namelijk je medemens behandelen - liefhebben - alsof het jezelf betrof. Het is logisch dat je goed voor jezelf zorgt, nou waarom zou je dat dan niet ook doen voor andere mensen en als die dat omgekeerd ook zouden doen, wat zou er dan te klagen zijn? En vergeet niet, als mensen, kinderen, sterven omdat wij niets deden kan dat nooit meer goed gemaakt worden…

We hoeven alleen maar dat idee op te geven dat je altijd zelf eerst zou moeten komen... Misschien moeilijk, maar toch eigenlijk logisch!

Gelukkig maar.