schuldgevoel?

Schuld is een rotgevoel wat ontstaat als we door ons handelen of juist niet-handelen een ander benadelen of leed berokkenen, terwijl het ook anders had gekund. Het is vooral dat feit dat maakt dat we ons schuldig voelen. Konden we niet anders, dan is het "buiten onze schuld" gebeurd. We vinden dat je dan logischerwijze ook niet van schuld mag spreken. Soms voelen we ons dan echter toch schuldig en we verwijten ons zelf, dat we niet "beter" hebben opgelet of nagedacht.

 Maar soms is het omgekeerd: we voelen ons niet schuldig, ondanks het feit dat we anders hadden kunnen handelen. Als we er dan op worden gewezen zeggen we dat de ander overgevoelig of kleinzielig is, we vinden dat het zo erg niet was en dat mensen niet zo moeilijk moeten doen. Wat zeuren ze toch altijd...

En nou begint dit blog ook nog over schuld?

De laatste tijd is de luchtvervuiling veroorzaakt door autorijden, vliegen, verwarmen, produceren enzovoort erg in de belangstelling. We zijn op de hoogte van de gevolgen: uitdroging en honger in de landen rond de evenaar en elders een grote kans op ernstige overstromingen en branden en op den duur zelfs een flink hogere zeespiegel. Bovendien bedreigt het onze gezondheid...  Als we eerlijk zijn geven we toe dat we daar met elkaar verantwoordelijk voor zijn, net als voor de vreselijke vervuiling van land, zee en lucht door ons afval… Hier kun je dus wel spreken van echte schuld.

Maar er is nog iets. Voor ons is het heel normaal dat we een kopje thee, koffie of chocola drinken, dat we kleding van katoen dragen en voorwerpen met in andere landen gedolven metalen gebruiken. Meestal weten we niet eens of de mensen die het produceren er wel voldoende aan verdienen om van te kunnen leven. We denken er niet aan dat de derdewereldlanden, die van de opbrengst van van de koffie, de katoen, de jute, de rubber, cacao, koper en ga zo maar door, afhankelijk zijn, hun toch al arme bevolking steeds moeilijker kunnen voeden, kleden en medisch verzorgen... De grote firma's die de producten die wij dagelijks gebruiken inkopen drukken de prijzen en daar profiteren wij van. Zo zijn we alleen al door ons gewone leven op zijn westers en ons gebruik van zulke producten medeoorzaak van onrecht. Ook al kopen we altijd "fair trade" producten...

Zo profiteren wij rijkelanders van de mensen in de landen waar de grondstoffen voor onze manier van leven vandaan komen. Ook daar zou je van schuld kunnen spreken…

De al eeuwenoude belijdenis van het Christelijk geloof zegt in de laatste regel: “en in de vergeving der zonden en een eeuwig leven”. Eeuwenlang leek daar het zwaartepunt van het geloof te liggen… vergeving van onze schulden…

Maar wat hebben de slachtoffers van onze “schuldige” manier van leven daaraan?

Als Jezuszelf het over geloof heeft bedoelt Hij God liefhebben en dat is volgens Hem dóen wat God wil! Dus voor de arme en lijdende medemensen zorgen als voor jezelf, zodat ook die mensen behoorlijk leven kunnen, dát is geloven, zó heb je God lief…

Maar Jezus kent ons: eindeloos piekeren en niets doen. En Hij daarom zegt Hij: "Werp al wat je dwars zit maar op Mij”. Met andere woorden “Hou op met piekeren over schuld en ga met mijn hulp anders, bewuster leven, minder nemen en meer delen”.

Zo groot is dus de liefde van God dat Hij niet over schuld zanikt maar zegt: "Laat je hart spreken en probeer het voortaan beter te doen.”

 Gelukkig maar.