Ik ben

Iedereen kent de naam Mozes, maar ken je ook zijn geschiedenis? Mozes was een joodse jongen die als pleegkind aan het hof van de farao van Egypte was opgegroeid in een tijd dat het joodse volk deze farao als slaven dienen moest. In een plotseling oplaaiende verontwaardiging over de slechte behandeling van de joodse slaven sloeg hij een opzichter dood en vluchtte naar een verre oom die een nomadenleven in de Sinai leidde. Daar had hij een vreemde ervaring. Hij zag een struik branden van waaruit een stem tot hem sprak.

                            (klik op lees meer)

Ik ben de God van je voorouders, zei die stem, en jij moet je volk naar het land van herkomst terugbrengen. Mozes bleef koel en vroeg met wie hij eigenlijk sprak en kreeg als antwoord “Ik ben!”. En daarmee begint in de bijbel de lange geschiedenis van Israël, die duizenden jaren later, in de tijd van de romeinse bezetting van Israël, leidt tot de geboorte van Jezus en daarna tot de verspreiding van het Christendom over de wereld.

”Ik ben”, dat raadselachtige antwoord is op vele manieren uitgelegd, van “het is genoeg dat je weet dat Ik er ben” tot “Ik ben bij je en zal er altijd voor jullie zijn” … Maar wie is die God van Mozes voorvaderen, die de enige is en de God van alle mensen wil zijn?

In de eerste verhalen was Hij de Scheppende Stem, de Almachtige, die alles in de hand had. In de denkwereld van toen was Hij de bestuurder en beschermer van zijn volk, Hij stelde mensen aan en ontnam hen hun macht, besliste over oorlog of vrede, welvaart of hongersnood. Hij was wetgever, rechter en wetshandhaver tegelijk. En dat idee hield eeuwenlang het joodse volk bij elkaar.

Met Jezus verschoof de nadruk van een God van voorschriften naar een God die met barmhartigheid en liefde zijn volk probeerde te leiden. De God die Jezus predikte was vergevingsgezind, liet genade voor recht gelden, wekte de mensen op naar elkaar om te zien en verantwoordelijk en goed te zijn voor elkaar.

Met indrukwekkende verhalen die de eeuwen trotseerden demonstreerde Jezus wat dit in het dagelijks leven betekende. Voor mij is er daarom geen andere interpretatie van Jezus’ Godsopvatting mogelijk dan: God heeft de mensen lief, bij Hem is iedereen welkom. Voor Gods onvoorwaardelijke liefde is geen mens te slecht om geliefd te worden en geen schuld te groot om te vergeven te kunnen worden. En net als de verloren zoon ben je altijd welkom bij Hem… Want God is goed.

Bij Jezus wordt dus duidelijk wat bedoeld was met Gods “Ik ben”, namelijk: Ik ben altijd bij jullie, om je aan te sporen en je te helpen zo te leven als goed is…

Want dat is God Zelf ook…

Gelukkig maar.