"Stemmetje"

Het was weer tijd om een nieuw stukje te schrijven.

Een idee was er al en meestal lukt het al schrijvend om er een goed verhaal van te maken.

Dus was ik vol goede moed begonnen en zelfs al aardig op dreef toen mijn gedachtenstroom plotseling stilviel en er iets heel anders in me opkwam...

Het was of iemand tegen me zei: "Hé ouwe waarom schrijf je die stukjes nou eigenlijk? Is dat om gelezen te worden of wil je er iets anders mee bereiken en wat dan? En er ontspon zich een soort discussie in mijn binnenste.

Bezint voor je begint

Voor velen is nieuwjaar een moment van bezinning, eerst even achterom kijken en dan proberen een blik vooruit te werpen. En hoewel de toekomst verborgen is hebben we allemaal zo onze wensen, die er meestal op neer komen dat het ons volgend jaar nog beter of tenminste niet slechter zal gaan dan nu. Ook al weten we dat we in werkelijkheid nauwelijks enige invloed op hebben.

Wat we ons vaak niet realiseren, maar niet zouden mogen vergeten, is dat er een belangrijk aspect van ons leven is dat wel door ons beïnvloed kan worden en dat is de interactie met de mensen om ons heen. Hun gezelschap, hun vriendschap, hun genegenheid, zijn de pijlers van ons welbevinden. Onze betrokkenheid en onze zorg om hen is een wezenlijk deel van ons gevoelsleven... En wordt niet ook een groot deel van onze ergernissen veroorzaakt door anderen?

Kerstverhaal

Weet je nog hoe je vroeger kerstfeest vierde?

In mijn heel jonge jaren kwamen opa en oma bij ons logeren. We hadden een boom met echte kaarsjes en een emmer water voor als er brand zou komen...

Mijn broertje en ik kregen geen cadeaux maar wel was er elk jaar een boekje met een lang kerstverhaal dat oma of opa voorlazen. En daarna zongen we kerstliedjes...

Later gingen wij naar opa en oma toe en vierden Kersfeest met de hele familie van mijn vaders kant. Oma braadde voor het kerstdiner altijd iets speciaals en we zaten dan gespannen met zijn allen aan tafel te wachten. Opa bracht de grote braadpan binnen, prikte met een grote vork in de pan en hield het grote stuk vlees omhoog zodat het uit kon lekken en hij het op de klaarstaande schaal kon snijden. Maar die avond gleed het van de vork, viel met een plons terug in de jus, en iedereen zat onder... Dit "kerstverhaaal" is echt gebeurd en daarna jaar na jaar na jaar doorverteld, zoals je kunt begrijpen.

Kindje

Kindje Marcus 9, 30-3 7

Er staat vandaag een kindje in ons midden.
God heeft het daar gezet. Kom, laat ons bidden.
dat wij ons zelf vernederen en leren
de onschuld op de wereld te vereren.

Dat wij beheerders worden van het broze
en van het simpele en argeloze,
van al wat ongezien lijkt en verloren,
geminacht en voor ongeluk geboren.

Dat wij eerbiedig en met open oren
de stamelaars en hakkelaars aanhoren.
Dat wij de niet getelden in het leven,
de uitgestotenen de voorrang geven.

Dat wij de dienaar mogen zijn van allen,
die wonen waar altijd de slagen vallen.
En dat eens in de zwakken en de kleinen
God zelf in al zijn glorie zal verschijnen.


Michel van der Plas

Kerst feeest

Kerstfeest nadert...

Al zitten we tot onze hals in de problemen, toch zal het ons vast wel lukken er wat van te maken. We laten ons kerstfeest toch niet door de neus boren....

Maar waarom vieren we eigenlijk Kerstfeest?

Het oude feest van het terugkeren van het licht, Zonnewende, werd ooit verbonden met de herdenking van de geboorte van Jezus, de Christus. Dat "Kerst" feest werd een feest van grote blijdschap om de komst van de Redder, de "Zoon van God".

Nu lijkt het erop dat de mensen vergeten zijn wat dat betekent, Redder en Zoon van God, vergeten wat de reden was om feest te vieren.

Trouwens wat betekent het voor ons nog: Jezus de Redder, Gods Zoon?

Wat hebben we in ons leven niet gebeden, heeft het ooit iets gebracht??

Zijn ooit mensen door ons bidden genezen of bevrijd?

Desalniettemin, helemaal loslaten willen we het niet.

Te veel mensen hebben ervaren dat het toch iets deed, al was dat moeilijk te omschrijven. Ze werden getroost, bleven overeind, leerden aanvaarden, voelden een soort vertrouwen en rust over zich komen; een weten er niet alleen voor te staan, een "Vriend voor het leven" te hebben, een houvast in deze onvoorspelbare wereld.

Papa, do you see me ?

We kenden hen al jaren, het waren gewaardeerde gemeenteleden waarmee we vriendschappelijk omgingen. Ongeveer tegelijkertijd werd hij getroffen door een serie TIA's, waarvan hij maar gedeeltelijk herstelde en zij werd depressief... In die tijd begon ik hen regelmatiger te bezoeken. Haar depressie bleek veroorzaakt door een aandoening die de motorische en geestelijke mogelijkheden van de patient langzaam maar zeker doet afnemen tot nauwelijks meer iets menselijk overblijft. Vaak gaat deze ziekte gepaard met ernstige depressies, zoals bij haar. Ook haar moeder had deze aandoening. Die had ze in een jarenlang proces tot een vegeterend bestaan zien aftakelen. Ze wist dus precies wat er op haar toekwam en had angst. Een angst die maar zelden even zover verminderde, dat ze de ziekte even vergat en lachen kon.... Hoe zou ze ook kunnen vergeten. Elke beweging, zelfs het eten en praten kost moeite. En hoewel ze geestelijk nog goed was, als ze zich eens vergiste of iets vergat, dan sprong de angst omhoog dat ook haar geestelijk verval al begonnen was....

Oud en wijs?

De volksmond zegt: hoe ouder hoe gekker, maar ook: oud en wijs... Is dat zo? Ben ik in die meer dan 85 jaar wijzer geworden? Ik betwijfel het.

Wel heb ik een beetje bescheidenheid geleerd, want ik heb moeten vaststellen dat ik niet altijd zo weloverdacht en goed gemotiveerd mijn beslissingen heb genomen als ik destijds meende. Ook ik heb gemerkt hoe beïnvloedbaar mensen zijn en hoe mensen eigenlijk alles kunnen geloven als het hen van pas komt en het goed gebracht wordt. En ook hoe lang de effecten van oude ervaringen onbewust op je gedrag blijven nawerken.

Al vaak heb ik achteraf toe moeten toegeven dat ik, op grond van onbewuste angsten, schuldgevoelens of minderwaardigheidsgedachten, vreselijk domme dingen had gedaan en dat de gevolgen daarvan allesbehalve fijn waren, voor mij niet en ook voor anderen niet!

Maar dat behoedde me er niet voor steeds weer domheden te begaan.