Kerstfeest nadert...
Al zitten we tot onze hals in de problemen, toch zal het ons vast wel lukken er wat van te maken. We laten ons kerstfeest toch niet door de neus boren....
Maar waarom vieren we eigenlijk Kerstfeest?
Het oude feest van het terugkeren van het licht, Zonnewende, werd ooit verbonden met de herdenking van de geboorte van Jezus, de Christus. Dat "Kerst" feest werd een feest van grote blijdschap om de komst van de Redder, de "Zoon van God".
Nu lijkt het erop dat de mensen vergeten zijn wat dat betekent, Redder en Zoon van God, vergeten wat de reden was om feest te vieren.
Trouwens wat betekent het voor ons nog: Jezus de Redder, Gods Zoon?
Wat hebben we in ons leven niet gebeden, heeft het ooit iets gebracht??
Zijn ooit mensen door ons bidden genezen of bevrijd?
Desalniettemin, helemaal loslaten willen we het niet.
Te veel mensen hebben ervaren dat het toch iets deed, al was dat moeilijk te omschrijven. Ze werden getroost, bleven overeind, leerden aanvaarden, voelden een soort vertrouwen en rust over zich komen; een weten er niet alleen voor te staan, een "Vriend voor het leven" te hebben, een houvast in deze onvoorspelbare wereld.
De bijbelverhalen vertellen wat de mensen in die langvoorbije tijd geloofden... Wat mij betreft mag u daarom bij de historiciteit van veel van die oude verhalen best vraagtekens zetten. En toch...
Of je nu gelooft dat alles wat Lukas erover vertelde zo is gebeurd of niet, de enorme betekenis van Jezus valt niet te ontkennen.
Volwassen geworden trad Jezus op als een soort profeet. Hij onderwees het dienen van God als de weg om gelukkig te worden. In zijn visie was God dienen: Hem liefhebben en je medemens liefhebben als jezelf..
Dat was ook een belangrijk bestanddeel van de boodschap die zijn volgelingen later over de hele wereld verspreidden.
Uit die eerste, door hen gestichte gemeenten die lange tijd met elkaar overhoop lagen omdat ieder zo zijn eigen idee had over God, groeiden tenslotte toch een paar grote groepen die "kerk" genoemd werden en die zich tenslotte op één belijdenis vastlegden.
Een groep met Rome als centrum werd de Rooms Katholieke Kerk, een andere in Constantinopel, de Orthodoxe Kerk en die in Egypte, de Koptisch Kerk.
De in Europa heersende R.K. kerk werd in de Middeleeuwen echter steeds meer een corrupte machtsstructuur en raakte daardoor innerlijk verdeeld met als gevolg de Reformatie en later de Franse revolutie...
Deze vertaalde de christelijke boodschap in "vrijheid, gelijkheid en broederschap voor iedereen" en zo verschoof langzamerhand de nadruk van naastenliefde naar recht hebben op. Zo is in onze tijd een cultuur van "haal je recht" in de plaats gekomen van het oorspronkelijke "help elkaar".
Van de christelijke idee van de gelijkheid van alle mensen lijkt in ons dagelijks leven dan ook weinig overgebleven, getuige de vele klachten over discriminatie en de moeilijkheden van mensen die als vreemd (queer) worden gezien of een ongewone naam of een andere huidskleur hebben om een woning of een baan te vinden.
En ook al onderschrijven de meeste gelpovigen wel dat alle mensen broeders (en zusters) zijn en dat de enige manier om gelukkig te worden, om echt te leven, is: "God liefhebben en je naaste als jezelf" het valt het in de praktijk niet mee om dit ook echt te doen...
Ja, de laatste jaren is er veel in de wereld veranderd en we worden tegenwoordig met zoveel onzekerheid en agressie geeconfronteerd, dat zich de vraag naar God opnieuw stelt. Lang was geloof een houvast, een zekerheid, je was veilig in Gods Hand.... Maar dat gevoel van zekerheid is verdwenen. Meer dan ooit tevoren beseffen we, dat geloven in God niet beschermt tegen de slagen van het lot..
Maar dat neemt niet weg dat de ervaring van velen ons is, dat de "Vader", die Jezus zijn hele leven begeleidde en over Wie Hij onder vele andere het verhaal van de verloren zoon vertelde, ook vooor ons een liefhebbende Vader is die ons trouw en liefdevol begeleidt.
De vreugde daarover dat Jezus kwam en ons liet zien dat God onvoorwaardelijk van ons houdt is voor mij de reden om Kerstfeest te blijven vieren.
Bij Zijn "Vader" kunnen we altijd aankomen, wat we ook op onze kerfstok hebben.
Gelukkig maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten