Weet je nog hoe je vroeger kerstfeest vierde?
In mijn heel jonge jaren kwamen opa en oma bij ons logeren. We hadden een boom met echte kaarsjes en een emmer water voor als er brand zou komen...
Mijn broertje en ik kregen geen cadeaux maar wel was er elk jaar een boekje met een lang kerstverhaal dat oma of opa voorlazen. En daarna zongen we kerstliedjes...
Later gingen wij naar opa en oma toe en vierden Kersfeest met de hele familie van mijn vaders kant. Oma braadde voor het kerstdiner altijd iets speciaals en we zaten dan gespannen met zijn allen aan tafel te wachten. Opa bracht de grote braadpan binnen, prikte met een grote vork in de pan en hield het grote stuk vlees omhoog zodat het uit kon lekken en hij het op de klaarstaande schaal kon snijden. Maar die avond gleed het van de vork, viel met een plons terug in de jus, en iedereen zat onder... Dit "kerstverhaaal" is echt gebeurd en daarna jaar na jaar na jaar doorverteld, zoals je kunt begrijpen.
Het is waarschijnlijk niet het soort verhaal wat je had verwacht toen je de titel van dit stukje las. Meestal zijn kerstverhalen "leerzame, bezinnelijke" verhalen en er is denk ik geen bekende schrijver die er niet een geschreven heeft. De laatste jaren circuleren er ook nog alternatieve kerstverhalen zoals dat waarin Josef en Maria op grond van missende identiteitspapieren teruggestuurd worden naar hun plaats van herkomst. Net als de meeste verhalen die met Kerst voorgelezen worden, hebben ook deze verhalen de bedoeling om ons te laten zien hoe leven (niet) bedoeld is.
Je zou denken dat het niet erg moeilijk moet zijn zo'n verhaal te schrijven, maar probeer er maar eens een te bedenken. Een echt geloofwaardig verhaal wat mensen niet afschrikt, niet irriteert maar hen doet nadenken, dat is echt niet makkelijk...
Nog steeds zijn er ouders die niet weten waar ze hun kindje veilig ter wereld kunnen brengen, dat weten we allemaal. Maar daar kunnen wij toch niets aan doen? En als we dergelijke mensen zouden gaan helpen staan er volgende week honderden op onze stoep, daar moet je toch niet aan denken...
Ik geef graag toe dat ons dat voor "onoplosbare" problemen zou stellen. Nu al zijn er zoveel hulp en woningzoekenden, dat gemeenten met de handen in het haar zitten. En toch... Zou het geen fantastisch mooi kerstverhaal zijn als we tenminste de mensen uit de asielzoekerscentra een acceptabel onderkomen zouden kunnen bieden? Ach ik weet het zelf ook wel, ik wil weer eens meer dan kan...
Dus dan maar op internet een passend verhaaltje zoeken en dat op kerstavond bij de kerstboom voorezen? Ja, misschien is dat wel het beste...
Als we maar niet denken dat we onze problemen daarmee hebben opgelost. Als we maar blijven denken aan al die mensen die onze hulp nodig hebben en naar oplossingen blijven zoeken.
Zat je helemaal niet verlegen om een kerstverhaal? Was kerst al lang tot een gezellig familie feest zonder speciale betekenis geworden? Had je het misschien al lang opgegeven met kerstfeest nog even serieus te worden en een verhaal voor te lezen? Al opgegeven om er aan te denken wat kerstfeest betekent en je af te vragen wat eigenlijk de zin van je leven is.....
Dat hoop ik toch niet want leven is toch meer dan wat werken en dan in je vrije tijd van het goede genieten! Leven is brood en wijn met elkaar delen in voor en tegenspoed...
Hoe het ook zij, ik kan het niet laten je eraan te herinneren dat het met kerst gaat om te denken aan een Kind dat de wereld veranderde. Een Kind dat niet alleen prachtige verhalen vertelde, maar ons voordeed hoe leven bedoeld is.
Een kind dat ons leven inhoud en bestemming gaf...
Gelukkig maar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten