Voor velen is nieuwjaar een moment van bezinning, eerst even achterom kijken en dan proberen een blik vooruit te werpen. En hoewel de toekomst verborgen is hebben we allemaal zo onze wensen, die er meestal op neer komen dat het ons volgend jaar nog beter of tenminste niet slechter zal gaan dan nu. Ook al weten we dat we in werkelijkheid nauwelijks enige invloed op hebben.
Wat we ons vaak niet realiseren, maar niet zouden mogen vergeten, is dat er een belangrijk aspect van ons leven is dat wel door ons beïnvloed kan worden en dat is de interactie met de mensen om ons heen. Hun gezelschap, hun vriendschap, hun genegenheid, zijn de pijlers van ons welbevinden. Onze betrokkenheid en onze zorg om hen is een wezenlijk deel van ons gevoelsleven... En wordt niet ook een groot deel van onze ergernissen veroorzaakt door anderen?
In de omgang met de mensen om je heen laat je zien wie je bent en word je jezelf. Je reacties op wat er gebeurt maken je verdrietig, boos of gelukkig. Besef je wel dat je dat grotendeels zelf bepaalt? Je bent geen slachtoffer van wat er gebeurt. Altijd kun je zelf bepalen hoe je reageert. Daarover schreef ik al in mijn eerdere stukje "Hoe kom je erbij?"
Dat begint al bij hoe je je opstelt, of je vol vertrouwen, afwachtend of achterdochtig bent. Of je je "tegenover" sympathiek vindt of juist niet. Stel je je naast of tegenover hem op? Denk je in de eerste plaats of het jou of of het de ander of anderen betreft? En vergeet niet je gezonde verstand te gebruiken! Laat je niet door alternatieve informatie door hen die de wetenschap en het wettig gezag uit principe wantrouwen voor de gek houden. Zoek betrouwbare bronnen en laat niet een ander bepalen hoe je er over denken moet...
Het maakt nog duidelijker dat mensen op elkaar aangewezen zijn, ik op jullie, maar jullie ook op mij... En dus dat we er verstandig aan zouden doen "goed" met elkaar om te gaan, niet onverschillig langs elkaar heen te leven, maar om op positieve manier op elkaar betrokken te zijn.
En elkaar in moeilijke tijden bij te staan. Niet als wijzere helper, zoals men wel zegt "met raad en daad", maar als luisterend oor, als stille partner, naast de ander staand...
Juist nu, in coronatijd, is het belangrijk elkaar niet het oog te verliezen. Vooral voor alleenstaanden is het gevaar van vereenzaming groot. Regelmatig een telefoontje of mailtje is voor hen heel belangrijk. Ook dat zou in een goede samenleving gewoon moeten zijn.
De toekomst is verborgen, wat het lot voor ons in petto heeft blijft gelukkig onbekend, maar wel hebben we zelf een veel grotere invloed dan we vaak denken op hoe we de komende tijd zullen ervaren. Wordt daarom je goede zelf in het liefhebben, in het weldadige "tegenover" van een ander mens, zoals de volksmond voorspelt: "Wie goed doet, goed ontmoet".
En, laat het me nog maar eens herhalen: Je staat er niet alleen voor...
Ook geloven is geen weten, het is de keus er voortaan van uit te gaan dat wat je gelooft een zekere grond is om je leven op te baseren. Het is een keus die je maakt met gevoel en met verstand en je accepteert bewust het risico dat je je vergist. Voor mij zijn het hoofdzakelijk Jezus' leven en verhalen die mij tot mijn besluit brachten. En het is misschien een rare vergelijking, maar pas als je weet dat er planeten bestaan, zie je ze aan de nachthemel. Zo gaat het ook met geloof pas als je weet van Gods liefde kun je die ervaren in wat er gebeurt...
Dan ga je begrijpen waarom Huub Oosterhuis van een Vriend voor het leven sprak, dan kan het zijn dat je diens bezigheid onder de mensen gaat zien en dat je wil proberen te leven zoals Hij zei: met "liefde" voor God en de mensen.
Sommigen vinden dat ik al te makkelijk over deze dingen schrijf, dat zij die hulp van boven niet kunnen ervaren. Ze hebben denk ik wel een beetje gelijk, het is niet altijd zo eenvoudig. Ook ik heb geen directe lijn naar boven, meestal handel ik in het "twijfelend vertrouwen" dat "de Vader" me niet in de steek zal laten. Waarin ik me dan vaak achteraf bevestigd voel.
Ik besef dat ons fysieke leven zich voltrekt naar eigen wetten en we niet veel meer kunnen dan elkaar ondersteunen en begeleiden.
Maar ik geloof vast dat Jezus wist waar Hij over sprak.. Hij spoort ons aan niemand in de steek te laten en dat doet Hij zelf ook niet!
Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten