Commentaar

Op een van de eerste stukjes in dit blog kwam, helaas anoniem, het volgende commentaar:

Ik vind het fantastisch, dat jij deze blog hebt geïnitieerd. Maar als er al een God is, die alles heeft geschapen, heeft hij of zij een miserabele job gemaakt. Waar ik het met je eens ben is dat Jezus een prachtig voorbeeld is hoe we zouden moeten leven. Zonder twijfel. Maar zijn vader, God, heeft niet de juiste mensen geschapen om dat te realiseren.

Ik hoop dat degenen die commentaar hebben op mijn stukjes er voortaan wel hun naam onder zullen zetten, de opmerking is echter te belangrijk om te negeren en dus ga ik er hier maar op in.

In mijn stukjes probeer ik mijn lezers te stimuleren over de zin van hun leven na te denken en te proberen dat wat ze zo als doel, zin of opdracht geïdentificeerd hebben  dan ook te realiseren. De meeste van mijn lezers zullen "uit de christelijke hoek " komen en ik ga er van uit dat ze de taal die ik gebruik verstaan.

Onder hen zullen er zijn die nog, zoals ook ik vroeger heb geleerd, geloven in een God die almachtig is en de wereld  heeft geschapen en zij die nauwelijks of niet meer geloven dat er überhaupt een God is.

Maar ik denk dat er nog een meer waarschijnlijke mogelijkheid is, namelijk dat God er is en ons ziet en probeert met ons te communiceren om ons te helpen zinvol te leven, maar dat God die immers niet in onze fysieke wereld leeft, niet in het aardse gebeuren kan ingijpen en daarom ga ik er van uit dat ook wij niet zijn geschapen en dus ook geen ingebouwde bedoeling hebben, maar zelf zin aan ons leven moeten geven. Daarbij mogen we op de hulp van die raadselachtige stem in ons binnenste vertrouwen.

In navolging van Jezus noem ik die stem "onze Vader" en zie de relatie van ons mensen tot God gespiegeld in het verhaal van de zoon die zijn erfenis vroeg om zijn eigen leven te kunnen leiden en die toen dat falikant mislukt was,  naar huis terugging en daar met open armen werd ontvangen door een Vader (en moeder) die hem gemist hadden, hem nooit hadden vergeten en altijd van hem waren blijven houden. Zo' n Vader (moeder) is God...

Ik heb in mijn leven mogen ervaren dat  God mij in moeilijke tijden er door heen heeft geholpen en dat motiveert mij deze stukjes te schrijven..

En als je meer over mijn manier van geloven en wat ik denk dat geloven zou moeten betekenen, wilt weten, dan kun je denk ik het beste dit blog blijven volgen

HvR

Bidden

Hebben we er eigenlijk ooit over nagedacht wat we doen als we bidden?

Aan wie richten we ons gebed eigenlijk? Al naar ons geloof hebben we er ons een voorstelling van gemaakt. In mijn stukjes is “Onze” God degene over wie we in de bijbel gelezen hebben en van wie Jezus zei: “zeggen jullie maar: Onze Vader die in de Hemel is”.

Van deze God wordt gezegd dat Hij “goed” is en ons liefheeft, ja, zelfs onze geheimste gedachten kent  De bijbel zegt: Hij is altijd en overal aanwezig.. God is “bij ons”, is integer, rechtvaardig èn barmhartig en Huub Oosterhuis noemde Hem daarom “Vriend voor het leven”: Je kunt tegen Hem spreken en Hij hoort je.

In het gebed komt tot uiting welke rol God in ons leven speelt en door ons bidden onderhouden en verdiepen we die in het gebed ontstane relatie. Bidden is de erkenning dat we God nodig hebben en houdt de hoop op Zijn deelname in ons levend. Maar in tegenstelling tot een biechtvader, die je ook niet ziet als je je verhaal vertelt, geeft God zelden een hoorbaar antwoord.

Hoe kom je erbij?

Niets is nieuw onder de zon.

Alles is een voortzetting, een verbetering, van iets dat er aan voorafging. Het draagt daar nog vele kenmerken van en bouwt voort op wat bij vorige modellen zijn deugdelijkheid bewezen heeft.

Zo ook is bij ons mensen veel terug te vinden wat voor het overleven van onze "voorgangers" belangrijk was gebleken en de bouw van onze hersenen is dan ook niet principieel verschillend van die van ons voorafgaande soorten.