Strijd

 Ik vind er nauwelijks woorden voor, ik ben mismoedig, verontwaardigd, woedend en machteloos...

Het is te vreselijk wat er nu gebeurt in Oost Europa, in een land net als het onze, met mensen zoals wij... Ik herleef mijn herinneringen aan 1940 - 45, de ontberingen, de angst voor de willekeur en het geweld van de bezetter, de spanning en de honger van de laatste maanden voor de bevrijding van onze stad door de Canadezen... Maar dit is duizend maal erger...

Net als de meesten van mijn leeftijdsgenoten had ik gedacht dat zoiets nooit meer zou gebeuren, dat we de les van geweld wel hadden geleerd...

En dan begint die ... uit het Kremlin zoiets...

                                        (klik op lees meer)

Opeens beginnen we te beseffen wat het moet zijn als vluchteling je land zo achter te moeten laten. Worden we wakker geschud uit ons veilige bestaan in ons "verenigd" Europa. En misschien realiseren we ons eindelijk wat werkelijk de moeite waard is om je druk over te maken en wat meer luxeproblemen zijn.

Ik wil niet zeggen dat we in een ideale samenleving leven. Ieder weet hoeveel er ook bij ons mis is, hoeveel mensen in armoede en zorgen leven. Maar dit is de overtreffende trap van ellende, de totale vernietiging van het bestaan van honderden onschuldige mensen... Dit totaal zinloze moorden...

Onze leiders zijn voorzichtig en ik denk wel terecht want een totale oorlog willen we niet en deze ... die zelf toegaf geen ziel te hebben, lijkt tot alles in staat. Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden, als het nodig is moeten we ook het lef hebben te doen wat nodig is. Ja, ik denk zelfs het lef er veel voor in te leveren...

Gelukkig, laat een groot deel van de bevolking zien dat ze meeleven met de vluchtelingen uit de Oekraiïne. Er worden grote bedragen gegeven en zelfs huisvesting wordt aangeboden. Hulp die ook de mensen die vluchtten uit andere landen waar ze bedreigd werden of Nederlanders die buiten hun schuld in nood kwamen, nodig hebben... Ook voor dat alles is veel geld nodig.

Wij Nederlanders staan bekend om onze grote mond, hebben we ook het lef nu te doen wat nodig is? Niet zuinig het minimum, maar echt genoeg en zonder uitzonderingen te maken?

Ach ouwe man, wat maak je je weer druk. Deze waanzinnige trekt zich niets aan van onze verontwaardiging.

Maar, we zijn ook weer niet helemaal machteloos, We kunnen in onze eigen omgeving waken tegen elke soort van onrecht en als we het in ons dagelijks leven tegenkomen er resoluut tegen optreden.

Dat is wat Jezus ons voordeed en ook van ons verwacht: Helpen, zoals je zelf geholpen zou willen worden.

Daarmee zet je een stap op weg naar een betere samenleving.

Dan ben je op de weg naar vrede...

Gelukkig maar.