Bedoeling

Al vanaf het begin waren er meningsverschillen onder Jezus' volgelingen over wat en hoe je nou precies moest geloven. Het gevolg was dat er elkaar verketterende groepen ontstonden. Sindsdien speelde de geloofsbelijdenis onder de gelovigen en later in de "kerk" een grote rol. En wie dan niet zo geloofde werd als ketter geëxcommuniceerd of erger...

Maar dat was toch niet de bedoeling? Het ging er toch niet om of je precies kon zeggen wat je geloofde maar daar om dat je leefde zoals God wilde? Dat was volgens Jezus immers het belangrijkste gebod, dat gelovenden "kinderen van God" maakte..

                                  (klik op lees meer)

Dus zou een kerk een plaats moeten zijn waar "vrienden van Jezus" samen komen, waar iedereen welkom is en iedereen veilig is en waar vreugden en zorgen gedeeld worden. Een plaats waar ontmoedigden bemoedigd worden en hopelozen steun krijgen.

Waar je het met elkaar oneens kunt zijn zonder ruzie te krijgen, waar je anders kunt zijn en er toch bij horen, waar iedereen zijn mening kan uiten, maar niemand het voor het zeggen heeft.

Waar we proberen elkaar te begrijpen en samen proberen te begrijpen wat Hij bedoelde en wat Hij van ons wilde, waar we proberen onze plaats en taak in het leven te vinden. Want volgeling van Jezus ben je niet door kerkgang of vrome praat maar door Gods wil te doen...

Geloven in Jezus is niet "een versje in Gods poëziealbum schrijven", ook niet samen vrome, oude liederen zingen of praten over religieuze onderwerpen. Jezus wilde ons niet laten dromen, Hij wilde ons laten leven. Hij wilde ons een nieuwe manier van leven leren. Met "in Mij geloven" bedoelde Hij God metterdaad liefhebben en in vertrouwen op God als vrienden met elkaar omgaan.

Vertrouwen op God?

Er zijn mensen die voor wie vertrouwen op God betekent te geloven dat God alles in deze wereld in de hand heeft en dat hen dus niets kan overkomen wat in tegenspraak is met Zijn wil. Dat klinkt mooi, maar blijkt in de praktijk niet te betekenen dat er geen narigheid op je pad kan komen. Geloof beschermt ons niet tegen de slagen van het lot en evenmin tegen de slechtheid van mensen...

Ik geloof dat God ons weliswaar niet beschermt, maar ons wel we er voor openstaan, kan bijstaan door op een of andere manier onze gedachten te leiden en ons te helpen zo met elkaar om te gaan dat onze problemen geen oorzaak voor ruzies worden...

God beïnvloedt dan ons denken en doen, zodat we op een betere manier met elkaar omgaan, gaan proberen elkaar te zien als "vrienden", vrienden van wie het welzijn ons aan het hart gaat, waar we wat voor over hebben, vrienden die elkaar proberen te begrijpen en te ondersteunen in moeilijke tijden.

Het is dus duidelijk dat er door de volgelingen van Jezus niet gezwegen mag worden over verdriet en armoede, noch over agressie en onrecht en dat we ons veel meer met praktische naastenliefde bezig zouden moeten houden. Want liefde, genegenheid, is het eerste en het laatste woord van geloof. Geloven is onvoorwaardelijke liefde in de praktijk brengen. Dàt maakt ons kinderen van God.

Waar vriendschap en liefde zijn, daar is God...

Gelukkig maar