Aso

Van ouds kende men zeven hoofdzonden. 

Dat waren hoogmoed, hebzucht, wellust of onkuisheid, afgunst, onmatigheid, luiheid en wraakzucht. Dat was vroeger de checklist voor als er gebiecht moest worden....

Het is niet moeilijk in te zien dat ze zowel op jezelf als op een ander een negatief effect hebben, maar zijn dat nou "zonden"? Waar hebben we het eigenlijk over?

Maar niet alleen geringe zaken, ook dingen als onbegrijpelijk hoge "verdiensten", grensoverschrijdend gedrag, corruptie, baasspelerij en pesterijen, kortom allerlei asociaal, "onfatsoenlijk" gedrag om het ouderwets te zeggen, vallen er onder. Daarom zijn ze de meest voorkomende, veel verdriet veroorzakende "zonden".

                            (klik op lees meer)

Maar wat verstaan we eigenlijk onder zonde?

Een oude definitie zegt zonde is een onnodige verstoring is van de harmonie van het bestaan en dan is het dus alles wat leed of schade berokkent. Zonde is dus de belangen van anderen aan je laars lappen.

Een andere uitleg is dat het zoiets is als het missen van het doel van het leven, of in de religieuze betekenis, niet leven zoals God wil. Daar komt denk ik onze negatieve reactie op het woord zonde vandaan. De "kerk" ging mensen in de naam van God beschuldigen van zonde en hen dwingen boete te doen, soms op vreselijke manier. Die tijd lijkt nu gelukkig voorbij te zijn.

Tegenwoordig vinden we niet gauw meer iets erg, een beetje ernaast moet kunnen vinden velen en ze verwijten het slachtoffer te zeuren of lange tenen te hebben. Zo komt het dat te grote tolerantie vaak onfatsoenlijk gedrag toelaat waardoor veel verdriet ontstaat. Daar is steeds meer aandacht voor en er wordt om regels en handhaving geroepen. Maar fatsoen kun je niet afdwingen met regels, fatsoen is een kwestie van mentaliteit, van goede wil en aandacht hebben voor de mensen om je heen.

Mensen hebben meer nodig dan onderdak en onderhoud, hoe belangrijk dat ook is, ze willen waargenomen, gerespecteerd en begrepen worden, erbij horen. Door wat er in Ukraine gebeurt, wordt opnieuw duidelijk dat we elkaar nodig hebben. In hun verdriet, boosheid en hulpeloosheid hebben de vluchtelingen mènsen nodig, die meevoelen en hun hart voor hen openen...

Maar... Alle mensen hebben dat nodig. Ieder die slachtoffer geworden is van mensen die "alleen maar de regels toepasten" of regels misachtten. Naast hulp hebben zij begrip en steun nodig, genegenheid. En openlijk protest. Dat ligt niet iedereen. Voor onszelf opkomen, ja. Maar voor zoiets...

Gelukkig is er dan dat stemmetje (zie blog van december) in ons hart dat ons er aan herinnert dat we allemaal zussen en broers zijn en dat het feit dat het ons goed gaat ook de verplichting meebrengt je "goed" te gedragen..

Gelukkig maar...