donderdag 18 augustus 2022

Uw rijk


In voorgaande stukjes gaf ik de raad de gulden regel voor onszelf en onze samenleving om "elkaar lief te hebben alsof het onszelf betreft" op te volgen.
Maar wat wordt hier eigenlijk met liefhebben bedoeld? Waarschijnlijk niet wat we er gewoonlijk onder verstaan, die diepe gevoelsband tussen twee personen, maar zoiets als liefdevolle onbaatzuchtigheid, ook wel altruïsme genoemd...
Volgens Wikipedia is altruïsme acceptatie van en welgezindheid tot of toewijding voor een ander en zou het een biologische basis hebben, in onze aanleg aanwezig zijn en dus niet geleerd hoeven te worden....

Maar zo simpel is het niet.
                    (Klik op lees meer)
Als we iemand ontmoeten spelen zich als in een reflex een serie processen af die bepalen wat onze "eerste indruk" van die persoon is. Deze eerste indruk is dus niet objectief maar emotioneel en bepaalt meestal of en hoe zich een relatie ontwikkelt. Daarbij zijn vooral de "omstandigheden" van de ontmoeting van groot belang... (daarover heb ik al eens uitgebreid geschreven: "hoe kom je erbij?"). En die omstandigheden kunnen makkelijk worden gemanipuleerd, zo is bijvoorbeeld het zaaien van achterdocht genoeg om hele bevolkingsgroepen in diskrediet te brengen en hen hun kansen te ontnemen...
Het is uitermate belangrijk dat we dit beseffen en daarom, als onze eerste reactie op iemand negatief is, ons af te vragen waardoor dit veroorzaakt zou kunnen zijn en of het terecht is..

Al is het vermogen om je met je medemensen te identificeren, zodat je je in hun situatie kunt inleven, in aanleg aanwezig, er is een bewust besluit nodig om je over een eventueel negatieve eerste indruk heen te zetten. Want alleen als we elkaar een eerlijke kans geven om elkaar zonder vooringenomenheid beter te leren kennen, kan een op realiteit berustende relatie ontstaan, vriendschap of zelfs liefde...

Ik denk dat Mattheus iets dergelijks bedoelde toen hij Jezus citeerde en ons leerde bidden "Uw rijk kome". Uw rijk, Gods rijk, een samenleving waarin we iedereen eerlijke kansen geven en ons voor elkaar interesseren zoals we dat gewoonlijk alleen voor onszelf en onze geliefden doen. Gods rijk is immers gebaseerd op het besef dat iedereen gelijk is en dus gelijke rechten en plichten heeft. In die samenleving komt niemand iets te kort, krijgt iedereen de gelegenheid om zichzelf te zijn en tot zijn recht te komen en dat maakt rechtvaardig en vreedzaam samenleven mogelijk.

Praktisch betekent dit ook zo mee te leven met mensen die dichtbij of ver weg in beroerde omstandigheden leven dat je hun pijn, wanhoop of hulpeloosheid voelt en dan in plaats van je ogen ervoor te sluiten, besluit te luisteren naar dat stemmetje in je hart dat je opwekt om hulp te bieden.
Maar hoe overwin je je onwil om daarvoor eigen wensen of privileges even aan de kant te zetten? Want dat is het waarop onze naastenliefde maar al te vaak stukloopt. Die vraag moet ieder natuurlijk voor zich beantwoorden, ik kan alleen de raad geven in zo'n geval de moed te hebben om de stem van je hart te volgen en je te realiseren dat voor ons een beetje minder werkelijk niet zo erg is, maar voor hen kan dat beetje van levensbelang zijn.

En door zo te handelen brengen we Gods rijk dichterbij.

Gelukkig maar.


Geen opmerkingen: