Luisteren.

Als jongentje leerde ik fluiten, maar op een instrument spelen heb ik nooit geleerd.

Zelfs noten lezen kan ik niet. Maar naar muziek luisteren doe ik geweldig graag, zowel naar klassieke muziek als naar sommige soorten populaire muziek.

Als student moest ik met weinig rondkomen, maar ik kon me toch een goedkope koffergramofoon veroorloven en zo nu en dan een plaatje. Mijn verzameling was een merkwaardig hudjemudje van oud en modern. Zo was er Louis Armstrong en een aantal tangoplaatjes me van die scheurende, schorre saxofoons maar ook Bachs Jesu meine Freude, Schuberts Ave Maria en Brahms Altrhapsodie... Mijn eerste LP was een opname van Beethovens vijde pianoconcert met Glen Gould en langzamerhand kwam daar meer bij, Max Bruch, Rachmaninov, Sibelius, Grieg's Peer Gint met Solveigh's song...

                        (klik op lees meer)

Chris Hinze had met zijn virtuoze fluitspel oude, prachtige melodieën van Bach nieuw leven ingeblazen, maar helemaal verkocht was ik toen met het verschijnen van The Young Messiah Tom Parker aantoonde dat klassiek en modern heel goed gecombineerd kon worden: Een kleine enthousiaste jonge band speelde de schitterende melodieën die Händel voor zijn Oratorium had geschreven met nieuw vuur en de teksten van Jesaiah en Lukas werden magistraal gezongen door vier musical stars, Madeline Bell, Vicki Brown, Steve Jerome en Georg Chandler. Deze Young Messiah was helemaal Händel en toch ritmisch en modern. Nog steeds is dit een van mijn lievelingsCDs...

Als vanzelf denk ik nu aan Andrew Lloyd Webber, die na de dood van zijn vader een hartverscheurend modern-klassiek requiem schreef, met een door een jongenssopraan gezongen Pie Jesu, dat de wereld veroverde. Pie Jesu, geef de overledene eeuwige vrede....

Eeuwige vrede voor de dode... Een vrome wens, pure fantasie of realiteit? Niemand die het weet.

Maar, hoe mooi er ook wordt gezongen en hoe goed het ook bedoeld is, zou het niet meer zin hebben als we God vroegen om de vrede van het engelenlied uit het Kerstverhaal van Lukas? Vrede op aarde, vrede tussen levende mensen, hier en nu? Zou dat niet prachtig zijn? Zou God dat niet liever horen dan een gebed met de vraag om eeuwige vrede voor de doden? Mogelijk.

Trouwens er wordt natuurlijk al overal gebeden om vrede... Maar veel efffect heeft dat niet...

Als we goed zouden "luisteren" zouden we misschien horen hoe God op ons gebed antwoord geeft: "Hebben jullie het dan nog niet begrepen? Ik wil jullie best helpen, graag zelfs, maar je zult het zèlf moeten doen. Hoe? Ook dat heb ik je al lang geleden gezegd: Hebt elkander lief, praat met elkaar! Dan komt de vrede vanzelf."

Verbeter de wereld, begin bij jezelf, is een oud en wijs gezegde. Niet naar een ander wijzen, maar zelf wat doen. Als we echt vrede willen, dan zullen we zèlf vrede mogelijk moeten maken door elkaar als " vrienden" te gaan behandelen... Niet zoals politici dat soms doen, maar echt en van harte...

Moeilijk? ja

Maar met Gods hulp mogelijk...

Gelukkig maar.