Vertrouwen

 

Het is heel sluipend gegaan, maar het lijkt er toch op dat wij Nederlanders steeds

achterdochtiger zijn geworden en steeds makkelijker andere mensen gaan

wantrouwen. Het verweer is dat steeds vaker mensen die een goede naam hadden toch dingen gedaan bleken te hebben die niet door de beugel konden of het met de waarheid niet zo nauw hadden genomen en mensen zich afvragen of er überhaupt iemand te vertrouwen is...

Dat iemand onschuldig is zolang zijn schuld niet is bewezen wordt veel te gemakkelijk vergeten, een verdachtmaking wordt al gauw beschouwd als bewijs dat het wantrouwen gerechtvaardigd is...

                                (klik oplees meer)

Helaas moet ik toegeven dat er dingen gebeurd zijn die de integriteit van sommige volksvertegenwoordigers en andere bekende Nederlanders zeer twijfelachtig maken. En dat ook bona fide politici soms wel erg gemakkelijk met de waarheid omgaan en mensen verdacht maken. Zeiden we vroeger dat dat bij het politieke spel hoorde, ("in de liefde en de politiek is alles geoorloofd...") nu zien we dat dit respectloze omgaan met de waarheid besmettelijk lijkt te zijn en kwalijke gevolgen gaat krijgen.

Zo was het voor mij die de tweede wereldoorlog nog heeft meegemaakt, bijvoorbeeld schokkend te lezen dat "meneer" Baudet het heeft over een gevaarlijk kabbalistisch (joods) complot dat naar wereldoverheersing zou streven... Wil hij met die verdachtmaking van mensen met een joodse afkomst naar de nazitijd terug? Waarom verspreidt hij schaamteloos zulke onzin? 

Herhaaldelijk heb ik gewaarschuwd niet elke opmerkelijke bewering te geloven, maar om steeds te proberen de achterliggende feiten te achterhalen en op grond van degelijk onderbouwde gegevens je eigen mening te vormen. De eindeloos lange kamerdebatten tonen aan hoe lastig het kan zijn de waarheid boven tafel te krijgen. Juist daarom zouden we heel voorzichtig moeten zijn met het doorgeven van ongeverifiëerde negatieve beweringen over mensen of gebeurtenissen. Als je niet zeker bent kan je beter je mond houden...

Voor mij gaat het hier om respect, respect voor de waarheid en respect voor mensen. Het is een kwestie van fatsoen om zo met elkaar om te gaan dat niemand zonder goede reden in een negatief daglicht wordt gezet en een kwestie van gezond verstand om een goede relatie met de mensen om je heen op te bouwen. En beter zelf een keer teleurgesteld te worden dan door op praatjes gebaseerd wantrouwen een relatie te bederven. Maar blijkt iemand echt niet te vertrouwen te zijn, dan is er denk ik geen andere mogelijkheid dan die relatie te beeeindigen... Want met wantrouwen leven is vragen om steeds grotere moeilijkheden.

Mensen hebben elkaars toeneiging nodig en door de omgang met de mensen om je heen leer je jezelf beter kennen en kom je pas echt tot ontplooiing.

Jezus wist wel waarom hij leerde "heb je naaste lief". Zonder liefde ben je maar een half mens. Het zijn vriendschap en liefde die je leven inhoud geven en het de moeite waard maken. Wie liefheeft wantrouwt niet, manipuleert niet, bedriegt niet, maakt de ander niet zwart, maar wil het goede voor de ander. Liefde is een risico aangaan, is geven en nemen... Maar wie niet waagt wie niet wint.

 Als je zo durft te leven, ben je op de beste weg naar eerlijker en tevredener met elkaar te leven.

 Gelukkig maar.