Tijd

 

Het is een ongewisse tijd en meer dan ooit is de toekomst zorgelijk. De aarde warmt sneller op dan we dachten, de vervuiling van water en lucht is desastreus en niemand kan voorspellen welke zet die vreemde man in het Kremlin nu weer doen gaat in zijn wanhopige pogingen tsaar van Groot Rusland te worden. De Europese regeringen staan voor de onmogelijke opgave maatregelen te vinden om de steeds gecompliceerdere gevolgen van dit alles voor hun bevolking zo klein mogelijk te maken, maar het lijkt vechten tegen de bierkaai…

 Hoe moet het nu verder?

                                (klik op lees meer)

Meer dan ooit is het tijd dat we inzien dat het hier niet om een probleem van een kleine groep gaat, maar dat het iedereen betreft. Dat we beseffen dat het om ons aller overleven gaat en dus een gezamenlijke aanpak nodig is. Dat het urgent is, niet op de lange baan geschoven mag worden. Nu moet gehandeld worden. Nu is solidariteit gevraagd. 

Het aantal mensen dat onder dreigt te gaan wordt met de dag groter, laten we daarom samen naar de meest succesbelovende maatregelen zoeken om hen die in de knel (komen te) zitten te helpen…

Ja, dat kost veel en nee, we weten niet hoe dat straks afbetaald moet worden, maar dat mag geen reden zijn nu mensen in de steek te laten. Er moet nu gehandeld worden, voor het te laat is…

Ik herinner me nog veel uit de oorlog van 40 – 45. De vreselijke dingen die de bezetters destijds als represailles deden, razzia’s, fusillades, waarna de lijken op straat werden gegooid als waarschuwing… Hoe steeds weer mensen werden verraden, opgepakt en op transport gezet om nooit meer terug te komen. Hoe in de winter 44 - 45 er mensen in de randstad stierven van de honger…

Maar ook hoe we toen van kleine dingen genieten konden. Hoe men elkaar tips doorgaf om van het weinige, ongewone wat er nog was iets “smakelijks” te bereiden. Hoe gezinnen de gaarkeukensoep bij elkaar goten en inkookten zodat het nog enigszins eetbaar werd… Hoe de nood ons aaneensmeedde en we probeerden elkaar er doorheen te slepen.

Ook al doen Putins gruwelijkheden niet onder voor die van de nazies destijds, zo erg als toen is het bij ons nog lang niet en wordt het hoop ik ook niet. Wat komt weten we niet, maar laten we ons niet bang laten maken, angst heeft nog nooit iemand geholpen. Maar laten we de les uit de gebeurtenissen van toen leren, eendrachtig, standvastig en positief  zijn en elkaar zonder mopperen helpen.

In deze onzekere tijden moet iedereen een keus maken en daar dan ook vol achter staan. Kies je voor toekomst, voor het recht van àlle mensen op leven en vrijheid, voor leefbaarheid en duurzaam milieubeleid? Of voor ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken…

Me dunkt die keus is niet al te moeilijk. En met die keus sta je niet alleen. Je zult zeker medestanders vinden.

En dan is er natuurlijk nog het weten dat we de steun hebben van Hem die we hebben leren kennen als de Vriend voor het leven…

Gelukkig maar.