Ik vind er nauwelijks woorden voor, ik ben mismoedig, verontwaardigd, woedend en machteloos...
Het is te vreselijk wat er nu gebeurt in Oost Europa, in een land net als het onze, met mensen zoals wij... Ik herleef mijn herinneringen aan 1940 - 45, de ontberingen, de angst voor de willekeur en het geweld van de bezetter, de spanning en de honger van de laatste maanden voor de bevrijding van onze stad door de Canadezen... Maar dit is duizend maal erger...
Net als de meesten van mijn leeftijdsgenoten had ik gedacht dat zoiets nooit meer zou gebeuren, dat we de les van geweld wel hadden geleerd...
En dan begint die ... uit het Kremlin zoiets...
(klik op lees meer)