Zeker weten

Intussen staan er al bijna 40 stukjes op gelukkig-maar die je door een klik op de titel lezen kunt en ze gaan bijna altijd over wat geloof in ons leven betekent of over de relatie die er tussen onze manier van geloven en onze manier van leven zou moeten zijn.

Daarbij ga ik er van uit dat God voor mijn lezers een bekend begrip is en probeer hen aan mijn ervaring met God deel te laten hebben.

Er zijn echter mensen die de stukjes alleen maar zo nu en dan lezen omdat ze mij kennen, maar voor wie God onwerkelijk en niet ervaarbaar is.

Zij vragen zich af of God eigenlijk wel bestaat...

                                             (klik op lees meer)

Heb ik wel erg gemakkelijk aangenomen dat God zich laat vinden door iedereen die Hem zoekt? Heb ik al te gemakkelijk gesproken over "met God in gesprek komen" door te bidden? Al te zeker gepraat over hoe God helpt door een "stem in ons hart" die ons raad geeft of troost of hoe God helpt door ons mensen te sturen die ons bijstaan...?

Maar God is geen helpdeskmedewerker, bij wie er weliswaar 20 wachtenden voor u kunnen zijn, maar die tenslotte toch vraagt "waarmee kan ik u helpen?" Niemand kan over God beschikken of Hem dwingen te reageren. En dus zijn ook gelovigen wel eens vertwijfeld omdat God zwijgt...

Zoals ik al eerder betoogd heb is geloven een keus en omdat die keus ons handelen bepaalt is het dus belangrijk dat we die keus zorgvuldig maken. (zie "beste keus")

Heb ik de juiste keus gemaakt? Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik me ook wel eens afvraag of het toch niet zou kunnen zijn dat ik me vergis. Dat die vergevende, helpende Vriend-voor-het-leven een prachtige fantasie is. Er is immers geen enkele manier waarop ik de realiteit van wat ik geloof bewijzen of zelfs maar aannemelijk maken kan...

Maar doet dat er eigenlijk toe?

Als God niet zou bestaan maar je gelooft vast van wel, dan handel je natuurlijk alsof God bestaat en als God wel bestaat maar je gelooft het niet, dan handel je logischerwijze naar eigen goeddunken alsof er geen God is... Zo gezien zou het voor ons handelen dus niet uitmaken: Je doet naar wat je gelooft...

Ook als het gaat over een relatie hebben met God, zou je kunnen zeggen dat het er niet toe doet. Immers, zolang ik dat wat ik mijn stemmetje noem zo nu en dan ervaar als komend van God, is God er voor mij. Ook hier is dus mijn geloof doorslaggevend voor de interpretatie.

Het is louter op grond van mijn ervaringen dat ik over God schrijf, mensen aanbeveel op Gods hulp te vertrouwen en zo te leven zoals Jezus zijn volgelingen leerde. Ben ik nu een bedrieger omdat ik niet kan bewijzen dat God bestaat? Die vraag mag de lezer zelf beantwoorden.

Maar wat mijn keus denk ik rechtvaardigt is dat hoe Jezus ons leerde met de mensen om ons heen om te gaan met zekerheid de beste manier is,

Gelukkig maar