Voorjaar is vroeg dit jaar, sneeuwklokjes en aconietjes bloeien in alle tuinen, ook de kerstrozen, de krokussen en narcissen zijn volop in bloei en overal werd weer Carnaval gevierd. Traditioneel begint nu de vastentijd, een tijd van geestelijke inkeer.
Ook buiten kerkelijke kringen wordt aan vasten steeds meer aandacht besteed. Schoonmaak en vasten waren vroeger een voorbereiding op Pasen. In de Achterhoek gingen de boeren voor Pasen in bad, nodig of niet nodig... Want Pasen was het nieuwe begin en je kon toch een schoongewassen ziel niet in een vuil lijf ontvangen... Vasten was de boetedoening die aan de vergeving vooraf ging.
En wat is vasten voor ons?
Voor de meeste mensen die nu vasten is het een oefening in zelfbeheersing. Een tijd om zich bezinnen op hun manier van leven. Voor hen is vasten proberen mee te voelen met de vele mensen die het slecht gaat en niets hebben, om er over na te denken waarom er hier weinigen, maar verderweg miljoenen zijn, die zich zelfs het meest noodzakelijke niet kunnen aanschaffen of zelfs voor hun leven vrezen moeten. Daarover doordenkend ga je beseffen dat het mede door “gebrek aan zelfbeheersing” is dat er zoveel problemen zijn. Maar ook omdat we zelfs geen klein beetje luxe willen opgeven opdat de mensen die het slecht gaat het makkelijker zouden krijgen
Wie dat door zijn vasten inziet zal hoop ik willen proberen daar wat aan te doen. Maar hoe?
Op die vraag geeft naar mijn mening die goede oude bijbel een heel duidelijk antwoord: "Verbreek de boeien van je medemensen, neem het juk van hun schouders, maak aan armoede en onderdrukking een einde en help ieder die hulp nodig heeft." Juist in deze dagen een heel relevante aanbeveling...
Er zijn mensen die beweren dat dit onzin is en dat armoede het gevolg is van niet hard genoeg werken. Iedereen moet zelf zijn broek ophouden en voor zijn eigen belangen opkomen is hun motto... Wie zo denkt moet maar eens een paar weken bij de gemeentelijke sociale diensten meedraaien of bij het Leger des Heils en de realiteit van de armoede in Nederland zien. Of als hij de moed heeft, gaan kijken bij Unicef of Artsen zonder Grenzen in Syrie of Zuid Sudan, bijvoorbeeld... Nee, armoede komt zelden door luiheid, onwil of onverantwoordelijkheid. Het is niet hun "eigen schuld"! Zonder onze hulp en solidariteit redden zij het niet.
Als we na dat allemaal hebben doordacht, ons hart laten spreken, dán heeft ons vasten aan zijn doel beantwoord.
Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten