Durf

De ervaringen van de laatste eeuw hebben in Europa tweeërlei teweeg gebracht.

Enerzijds de erkenning dat militaire macht essentieel is om baas in eigen huis te zijn en anderzijds de erkenning dat de effecten van een machtsconflict ons bestaan in gevaar kunnen brengen.

Zonder een machtsevenwicht kan de sterke kan doen wat hij wil want dan is er niemand die hem terechtwijzen of straffen kan... Dat besef heeft er denk ik toe geleid dat in 1948 de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens overeenkwamen.

Vrijwel tegelijkertijd werd het internationale Hof van Juustitie ingesteld om geschillen tussen landen te slechten. Daarnaast bestaat het hof voor Mensenrechten dat ook zaken van individuen behandelen kan.

Helaas zijn er regeringen die zich daar weinig van aan te trekken en mensenrechten op grote schaal schenden. Dat tot verontwaardiging van mensenrechtsorganisaties die echter vaak niet meer kunnen doen dan melden...

En net als bij de humanitaire acties na een aardbeving of een tsunami verdwijnt al na korte tijd de publieke belangstelling voor het gebeurde en de nood van de getroffen mensen en het hulpgeld in de verkeerde portemonnee.

Dat is de treurige waarheid over onze mensenliefde..

Maar nu vindt in Europa mensenrechtsschending op grote schaal plaats en en de boosheid is groot, evenals de bereidheid te helpen. Hoe zou het deze keer aflopen? We houden ons hart vast want de gevolgen zouden deze keer ook onszelf kunnen treffen.

Helemaal hopeloos is het nog niet. Als we werkelijk vastbesloten en eensgezind durven te blijven en ons niet door dreigementen laten afschrikken ,is er een kans dat het dit keer nog goed afloopt.

Maar het is duidelijk dat net als bij de andere uitdagingen waarvoor onze samenleving gesteld is, een mentaliteitsverandering nodig is. Om met elkaar te kunnen overleven zullen we snel moeten leren meer aan het gemeenschapsbelang en minder aan onszelf te denken. Meer samen te werken en elkaar minder te bekonkureren en dat zowel op individueel als landelijk niveau.

Tijd dus om nog serieuzer te proberen Jezus te volgen en voor de wereld een voorbeeld te zijn van leven zoals Hij ons leerde: de mensen te zien als vrienden, hen de ruimte te geven, tot hun recht te laten komen, elkaar bij te staan, samen het goede en minder goede te delen, elkaar domheden te vergeven en als er onenigheid ontstaat vreedzaam een oplossing te zoeken.

Zo is een goede toekomst mogelijk.

Gelukkig maar.