Liefde

In zijn onovertroffen boek De Bron beschrijft James Michener de geschiedenis van Makor een plaatsje in Galilea. Daarin vertelt hij ons in geromantiseerde verhalen de hoogtepunten uit 10.000 jaar geschiedenis van Israël: Het langzamerhand ontstaan van het besef van één God, de verovering van Kanaän door de Israëlieten, de strijd tegen vreemde veroveraars, de tijd van koning David, het ontstaan van de Talmud, de Romeinse bezetting, de kruisvaarders, de terugkeer van de Arabieren en de tijd voor de proclamatie door de VN van de Joodse staat.

Liefdevol wordt geschilderd hoe in Judea leefregels ontstonden die dienden om God niet te vertoornen. En dramatisch hoe het handhaven daarvan soms afschuwelijke uitwerkingen op persoonlijk niveau hadden...
Dan bereikt het Paulinische Christendom het gebied waar het verhaal speelt...

                                                                    (klik op lees meer)

In Paulus' visie hoef je als je in Jezus gelooft niets meer en niet minder te doen dan God liefhebben en je medemensen liefhebben alsof het jezelf betreft. Daarmee maakt Jezus de mens helemaal zelf verantwoordelijk voor zijn handelen legt Paulus uit. De rechtvaardige God die door mensen gediend moet worden, wordt een vergevende God die hén dient... De veeleisende God der vaderen verandert in een vergevingschenkende God die Vader genoemd mag worden. Jezus bevrijdt ieder die de oude tradities los durft te laten, van alle religieuze plichten en beperkende levensregels en van angst voor straf van God.

Maar die nadruk op persoonlijk geloof en persoonlijke verlossing brengt met zich mee, dat het streven naar een rechtvaardige samenleving door twisten over de interpretatie van de geloofswaarheden naar de achtergrond wordt verdrongen.

En als later de wereldlijke macht zich tot het Christelijk geloof bekeert, worden deze religieuze twisten met wapengeweld beslist... Al gauw worden dan opnieuw regels geformuleerd en door de "kerk" met geweld gehandhaafd.

Was dat Jezus' bedoeling? Vast niet!

Het belangrijkst is dus niet gehoorzaam zijn, is niet traditie, is niet leven naar de letter van de belijdenis, maar liefhebben, daarin was Jezus heel duidelijk. 

Liefde is het eerste en het laatste woord van geloof. 

Geloven is onvoorwaardelijke liefde in de praktijk brengen. 

Waar vriendschap en liefde zijn, daar is God.

En wie zou niet zo willen leven?
Zo is dan geloven: “getuige van Christus zijn”. Vrij om net zo solidair met de mensen om ons heen te leven als Jezus.
Ingewikkelde regels en geweld zijn dan niet meer nodig.



Gelukkig maar.