Nadenken

Juli Zeh beschrijft in haar boek "Unterleuten" hoe dat dorp in het vroegere Oost Duitsland aan wantrouwen ondergaat.

Na de "wende" is er één goed opgeleide dorpsbewoner die met succes een bedrijf opzet en met hard werken en verstand tenslotte de werkgever en helper wordt van de meeste dorpsbewoners. Hun jaloezie wordt wantrouwen en achterdocht en zo kan het gebeuren dat de dorpelingen een ongeval als misdrijf zien en hun werkgever als moordenaar. Als justitie na zorgvuldig onderzoek dit vermoeden niet bevestigt, geloven ze in omkoperij en nemen het recht in eigen hand. Met catastrofale gevolgen.

                            (klik op lees meer)

Dit boek laat weer eens overtuigend zien welke desastreuze gevolgen vooringenomenheid hebben kan, hoe ons oordeelsvermogen door onze gevoelens misleid kan worden en hoe nadelig dat ons leven beïnvloeden kan.

Zulke gevoelens zijn grotendeels een intuïtieve reactie op de situatie van het moment: voel je je geaccepteerd, gewaardeerd en zelfverzekerd dan reageer je positief, ben je onzeker, bang, wantrouwig of voel je je niet op je plaats, dan afwijzend... Je gevoel bepaalt hoe je gedachteloos op gebeurtenissen reageert. (Ik schreef hierover al veel uitgebreider in het stukje "Hoe kom je erbij?") Daarom moet je voor je belangrijke beslissingen neemt altijd rustig de tijd te nemen om de feiten, de voor en tegens te evalueren.

Ik denk dat dat de reden is waarom de evangelisten hun ervaringen met Jezus opschreven: Ze wilden ons goed informeren zodat we rustig en weloverdacht de beslissing zouden kunnen nemen om Jezus te geloven, zijn overtuiging over te nemen en te willen gaan leven als "kinderen" van God.

Als we hun verhalen nu lezen komen we allerlei dingen tegen die ons vreemd voorkomen. Maar het gaat er niet om of dit of dat precies zo is gebeurd, het gaat er om van Jezus te leren hoe God is, dat God ons niet in de steek laat en van ons verwacht dat wij elkaar ook niet in de steek laten.

God liefhebben en je medemens net zo "liefhebben" als jezelf... Daar gaat het om. Geloven meer is dan bewonderen of verafgoden, maar een manier van leven.

Het klinkt makkelijk genoeg, maar als je gaat nadenken over wat dat betekent, dan ga je begrijpen dat het makkelijker gezegd is dan gedaan.

Het is meer dan je buren te gunnen dat ook zij zeker kunnen zijn van werk en sociale zekerheid, meer dan vriendschappelijk met iedereen om gaan en meer dan een flinke donatie aan een hulporganisatie doen. Het is ook werkelijke interesse hebben en een ware vriend te zijn voor de mensen om je heen. En een helper te zijn voor de eenzamen en de pechhebbers, voor de in nood geraakten.

Eenvoudig gezegd: rekening houden met andere mensen, al het goede wat je hebt te delen met degenen die het niet goed hebben en hen die machteloos en ziek zijn bij te staan...

Ach dat hoef ik eigenlijk niet uit te leggen, het probleem is niet dat we het niet weten, maar dat we om een of andere reden, het maar halfslachtig doen...

Gelukkig hebben we door Jezus God leren kennen, die door Hem "Vader" en door Huub Oosterhuis "Vriend voor het leven" wordt genoemd, die ons nooit in de steek laat en ons aanvuurt het steeds weer opnieuw te proberen.

Gelukkig maar.