Duivel?

Al de eerste mensen zagen dat er grenzen waren aan hun mogelijkheden en dat de toekomst ongewis was. Weliswaar leerden ze sommige gevaren te herkennen en zich er tegen te weren, maar er kon zomaar iets gebeuren waarop ze niet voorbereid waren en waartegen ze machteloos waren. Daar moest toch een verklaring voor zijn....

Ik denk dat daarom de mensen destijds gedacht hebben dat er een tegenhanger van God moest zijn die de oorzaak was van al het negatieve in hun leven. Daarmee was er weer evenwicht in hun gedachtenwereld, een goede God en een boze tegenspeler, de duivel. Maar was dat juist?

                                (klik op lees meer)

In Israël interpreteerde men alle soorten rampen als straf van God. Want zo redeneerden ze, zoals wij de ongehoorzaamheid van onze kinderen bestraffen, zo moet ook het feit dat we niet goed leven, wel tot bestraffing leiden.

Jezus heeft echter een ander idee van God, Hij benadrukt dat God de mensen liefheeft als zijn kinderen en hen vergeeft; ziekte en natuurkatastrofen zijn geen straf van God!

Maar als ziekten en al die andere ellende niet van God komen waarvandaan dan wel? Moeten we dan toch aannemen dat de duivel er de oorzaak van is? Nergens voor nodig denk ik. God noch duivel zijn verantwoordelijk voor onze negatieve ervaringen.

Onrecht en geweld zijn de logische gevolgen zijn onze bestaansangst die ons naar de "zekerheid" van macht en bezit doet streven, en de onbeheersbare krachten van de natuur -- nog verergert door onze milieubelastende manier van leven -- zijn de oorzaak van de andere grote katastrofen. Verschrikkelijke gebeurtenissen zijn dus geen straf van God en geen werk van de duivel.

Het zijn mensen die alleen aan zichzelf denken die er de oorzaak van zijn...

De enige echte zekerheid is Gods liefde zegt Jezus. De verhalen van Jezus' leven zijn dan ook vol van voorbeelden van die liefde. Jezus leeft in voortdurende verbinding met God en laat zien dat het er niet om gaat rijk of machtig te worden. Het gaat zelfs niet primair om je eigen leven. Dát kan je er bij inschieten! Je leven heeft trouwens toch maar een beperkte duur... Het gaat om hèt leven, om onze sámenleving, om ons àller bestaan! En in die zin legt Hij ook de oude geboden uit: Heb God én je medemensen lief alsof het jezelf betreft...

De keus is aan ons... Kiezen we te leven zoals Jezus ons aanbeveelt? Het zou vanzelfsprekend moeten zijn als we maar naar ons hart zouden luisteren, zoals de barmhartige Samaritaan deed... Dan kijkt niemand meer weg als iemand wordt lastiggevallen of neergestoken, dan helpen we elkaar... Dan laten we niemand meer alleen in de ellende...

Als we allemaal zo zouden doen, hoefden we ons over de toekomst van onze samenleving geen zorgen te maken.

En zou niemand meer voor een duivel bang hoeven te zijn.

Gelukkig maar.