vrijdag 29 oktober 2021

Vrijheid

Wij Nederlanders zijn een vrijheidslievend volkje.

Maar soms denk ik wel eens weten we wel wat vrijheid is ?
Is vrijheid zoiets als denken, doen en leven zoals je wilt?

Laten we eens naar die definitie kijken.

Denken wat je wilt. ja, die vrijheid heeft iedereen, die kan niemand je ontnemen...
Zeggen wat je denkt kan ook, zolang je niemand bedreigt of beledigt.
Daaruit volgt ook dat je vrij bent de politieke partij van je eigen keus te kiezen. Maar overdenk wel goed welke keus je maakt. Het gaat er immers om dat de vorming van een regering, die goed voor je land zorgt, mogelijk wordt, niet om een aantal goede sprekers in de kamer te krijgen.

En tenslotte zijn er ook vrijwel geen belemmeringen bij geven. Zo lang je niet aan misdadige of terroristisch doelen geeft mag je van alles wat je hebt net zo veel weggeven als je wilt

Hulp

Er zijn van die momenten van moedeloosheid dat je denkt dat al dat gedoe van ons tot niets leidt en je, moedeloos, het op wilt geven. Het gaat dan misschien nog wel goed met jezelf en je gezin en je naaste familie, maar je kunt je ogen niet meer sluiten voor de alom aanwezige narigheid. Overal gebeurt het dat mensen, wie je een beter lot zou gunnen, ernstig ziek worden of dat ze iemand moeten missen, die ze eigenlijk niet missen kunnen.
Dat mensen in een hopeloze situatie terechtkomen of alles verloren hebben.

Je zou iets willen doen, maar je voelt je machteloos....

Onmogelijk


Mensen proberen zo veel als in hun macht is, diegenen die ze liefhebben te behoeden voor de gevolgen van hun fouten en voor de slagen van het lot. Soms zijn ouders ten opzichte van hun kinderen daarin zo extreem, dat deze kinderen zulke verwende oervervelende onzelfstandige klieren zijn geworden, dat een bezoek van zo'n gezin een bezoeking is.
Meer verstandige ouders proberen dan ook zich te beheersen. Ze weten dat kinderen fouten moeten maken om ervan te leren. Als je als kind leert teleurstellingen en tegenvallers te verwerken, zul je ook later beter met onvermijdelijke frustraties kunnen omgaan. Maar toch, zouden wij iemand waarvan we houden met vuur laten spelen? Zich in echt gevaar laten begeven en niet ingrijpen?

Toch is dat wat ouders wel moeten: hun kinderen de wereld in laten gaan en maar af wachten of het allemal goed zal gaan. Zou God, die "onze Vader" is, dan niet hetzelfde doen?