woensdag 10 november 2021

Partners


Soms denk ik dat geloven wel wat lijkt op een huwelijk.
Het is een onderneming die je volledige inzet vereist. Het is veel meer dan een partner lief vinden, vereren of bewonderen. Het is je hele leven met je partner delen. Ook als je het niet altijd eens bent of elkaar begrijpt, je trekt samen op. Je laat elkaar in vertrouwen vrij, je hebt je eigen bezigheden en hobby's, maar in belangrijke dingen trek je meestal een lijn. En al getrouwd zijnde groei je tot goede partners
En mocht het een van beiden eens niet goed gaan, beging een van beiden een domheid of werd ziek, dan laat je elkaar niet in de steek maar staat elkaar bij, ook al heeft dat misschien heel vervelende consequenties.
Als je echt van elkaar houdt, kan een huwelijk tegen een stootje, dan blijf je bij elkaar, dan worden conflicten uitgepraat, dan moet er al heel wat gebeuren voor je het opgeeft. Maar je bent dan ook niet zomaar met de eerste de beste getrouwd, je kent je partner en weet wat je aan elkaar hebt.

Natuurlijk zijn er ook grote verschillen, maar misschien helpt het zien van de overeenkomsten om beter te begrijpen wat onze relatie met God, die we geloven noemen, eigenlijk betekent.
Geloven betekent God als "partner" in je leven te aanvaarden met alle consequenties van dien, in de zekerheid dat Hij van je houdt en het goede met je voorheeft. Maar het betekent ook dat je aanvaardt dat er van jou wat verwacht wordt. Niets wat je niet zou kunnen maar soms wel iets wat je niet makkelijk vindt.

In een huwelijk ken je elkaar. God kent ons, maar kennen wij Hem?
Ik denk dat we God heel wat beter zouden kunnen leren kennen als we daar wat meer moeite voor zouden willen doen. Er is immers een schat van kennis over God verborgen in de bijbel. Het is aan ons die schat te zoeken en daarbij is denk ik Jezus onze leidsman.
Voor mij zijn de evangelieën met de verhalen over Jezus dan ook de belangrijkste delen van de bijbel. Het "oude testament" geeft ons de voorgeschiedenis die nodig is om de verhalen over Jezus, om Jezus, te begrijpen.
Zoals Jezus de tien geboden leest en zijn tijdgenoten uitlegt dat God daarin zegt "Ik houd van jullie en als jullie van Mij houden dan leef je volgens deze principes" en dat samenvat in het bekende God liefhebben en je naaste als jezelf, zo moet je denk ik de hele bijbel lezen: in het licht van Gods liefde.
En dan gaan we ook begrijpen wat het is dat God van ons verwacht.

maandag 1 november 2021

Uw wil geschiede


Generaties lang was "maar Uw wil geschiede" het einde van een smeekbede om van een ongeneeslijke aandoening te mogen herstellen. En als de patiënt dan niet beter werd, leek het daardoor makkelijker om het onherroepelijke te aanvaarden. Het was immers Gods wil....
Maar nu tegenwoordig veel mensen zich realiseren, dat zulke wonderbaarlijke genezingen buitengewoon zeldzaam zijn, lijkt bidden om genezing niet zo zinvol meer.

Natuurlijk hebben mensen zich afgevraagd waarom God niet ingrijpt, als er op deze wereld zulke gruwelijk dingen plaats vinden. Zo gruwelijk dat zelfs een onherstelbare ziekte daarbij wat minder belangrijk lijkt.
Een van de mogelijke verklaringen is dat God de mens een eigen verantwoordelijkheid heeft gegeven en die verantwoordelijkheid niet schenden wil door in het mensenleven in te grijpen.
Mij lijkt meer waarschijnlijk dat God, die immers niet in onze fysieke wereld woont, dus ook niet in deze wereld handelen kan. Dat is waarom ik denk dat "Uw wil geschiede" niet betekenen kan, dat we het al of niet genezend handelen aan God overlaten.

Maar ons leven speelt zich niet alleen in de fysieke wereld af en het lijkt erop dat God ons in onze gedachtenwereld ontmoeten kan en met ons kan communiceren... Ik geef toe, dat is niet erg wetenschappelijk, er is geen enkel bewijs dat die "gedachtenwereld" bestaat.

Vrede op aarde


Ik ben opgegroeid in een familie van onderwijzeressen en onderwijzers. En allemaal rasvertelsters en supervoorlezers.... Eigen verzinsels, sprookjes, Dik Trom, Pietje Bel en de volledige werken van W.G. van der Hulst.... En natuurlijk bijbelverhalen. Zodat ik al voor de kleuterschool bijna alle bijbelverhalen kende, die een onuitwisbare indruk hebben nagelaten, want mamma, opa en tante Bep ontbrak het niet aan dramatisch talent...

Maar niet alleen van verhalen kan ik genieten...
Zo kan ik me heerlijk laten verwarmen door de zon, intens genieten van de bloemenpracht die ze te voorschijn roept. Eén bloeiende kersenboom in de zon doet me aan een bruid denken en zo'n heuvelachtig landschap vol stralend witte bloesemwolken roept beelden op van een engelenkoor. Helemaal gelukkig en dankbaar maakt me een wandeling door zo'n kersenbomengebied en ik kan niet ophouden er foto's van te maken om die vreugde vast te houden, die belofte van overvloed af te beelden. Ik kan het nauwelijks zinnig beschrijven.... Nog maar zo kort te voren waren het nog kale, knoestige stronken, klauwen in een grauwe lucht en nu.... Na een beetje regen en een paar warme zonnige dagen is het leven er in gesymboliseerd, volheid, overvloed, vervulling.… En belofte van nog veel meer… Over een paar maanden…. Monden vol, manden vol.…