maandag 1 november 2021

Uw wil geschiede


Generaties lang was "maar Uw wil geschiede" het einde van een smeekbede om van een ongeneeslijke aandoening te mogen herstellen. En als de patiënt dan niet beter werd, leek het daardoor makkelijker om het onherroepelijke te aanvaarden. Het was immers Gods wil....
Maar nu tegenwoordig veel mensen zich realiseren, dat zulke wonderbaarlijke genezingen buitengewoon zeldzaam zijn, lijkt bidden om genezing niet zo zinvol meer.

Natuurlijk hebben mensen zich afgevraagd waarom God niet ingrijpt, als er op deze wereld zulke gruwelijk dingen plaats vinden. Zo gruwelijk dat zelfs een onherstelbare ziekte daarbij wat minder belangrijk lijkt.
Een van de mogelijke verklaringen is dat God de mens een eigen verantwoordelijkheid heeft gegeven en die verantwoordelijkheid niet schenden wil door in het mensenleven in te grijpen.
Mij lijkt meer waarschijnlijk dat God, die immers niet in onze fysieke wereld woont, dus ook niet in deze wereld handelen kan. Dat is waarom ik denk dat "Uw wil geschiede" niet betekenen kan, dat we het al of niet genezend handelen aan God overlaten.

Maar ons leven speelt zich niet alleen in de fysieke wereld af en het lijkt erop dat God ons in onze gedachtenwereld ontmoeten kan en met ons kan communiceren... Ik geef toe, dat is niet erg wetenschappelijk, er is geen enkel bewijs dat die "gedachtenwereld" bestaat.


En toch... Al vele eeuwen geleden waren er mensen, die een Stem hoorden. Een stem die hen hun leven lang begeleidde. Een stem die hun leven een andere richting gaf, die hen ongedroomde dingen deed doen. Die stem leek steeds weer een zelfde soort "opdrachten" te geven, namelijk om de mensen van het volk waartoe de toegesprokenen hoorden op een of andere manier te helpen. Het was die stem, die de "groten" van Iraël bezielde, die stem, die Jezus deed zijn wie hij was. De stem, die we als Gods stem zijn gaan herkennen.

Die stem spreekt ook soms in ons hart. Die soms een gesprek met ons aangaat als we de taal van het hart verstaan.
Met die stem, tot wie je je wenden kan in een woordeloos gebed, kan je een soort gesprek in jezelf hebben. Het is de stem van God, die zei dat Hij er altijd voor ons zijn zal! Daarom kon Huub Oosterhuis hem "Vriend voor het leven" noemen. En Händel, in het bekende "Halleluja" uit de Messiah, dat op teksten van Jesaja terugggaat, Counselor, raadsman. Dan wordt "Uw wil geschiede" een bede om moed, om te doen wat je denkt dat God van je verlangt.

Als je in de put zit, geen raad meer weet, kan je op een begrijpend oor rekenen als je in gebed deze "Vriend" zoekt. Maar zo makkelijk als ik het zeg is het niet. Het is totaal anders dan wanneer je de telefonische hulplijn belt en een vriendelijke stem je helpt, je vraagt het probleem uit de doeken te doen en je dan probeert van advies te dienen. Deze Vriend luistert wel maar spreekt niet, zijn antwoord moet je als het ware horen met je hart en zelf verwoorden. Dat vraagt geduld en vertrouwen. En volharding, want net als bij psychotherapie zal het meestal nodig zijn meerdere gesprekken te hebben voor "het resultaat" merkbaar wordt. Langzaam groeit je inzicht in het probleem en langzaam leer je ermee om te gaan. Want lang niet altijd zal dat wat je zo radeloos en opstandig maakte te veranderen zijn. Juist dan kunnen deze gesprekken je helpen om overeind te blijven, om het onvermijdelijke met een soort gelatenheid aan te kunnen....

Terwijl ik dit zat te schrijven realiseerde ik me dat het ook om dingen kan gaan, die niet jouzelf maar mensen in je omgeving, mensen waar je om geeft, betreffen. Situaties waar je geen raad mee weet, waarin jij net zo machteloos bent als degene die je zou willen helpen en waarin je toch niet werkeloos wilt toekijken.

Mocht je wat ik niet hoop, voor zo'n situatie geplaatst worden, dan is waarschijnlijk troost, moed en kracht bij deze Vriend te vinden.
Want ook als de betreffende persoon niet kan genezen, kun je, als deze daarmee instemt en je terughoudend en bescheiden blijft, haar of hem wel bijstaan door het hele traject van begin tot eind mee te leven, diens verdriet, wanhoop, opstandigheid, angst of woede mee te voelen, bij hem of haar te blijven ook als misschien, bijvoorbeeld door aantasting van diens hersenfuncties, communicatie moeilijk wordt.

Dan zou "Uw wil geschiede" een bede worden om de kracht te mogen ontvangen om net als Jezus een trouwe vriend te zijn..
En die bede wil God graag verhoren.

Gelukkig maar.

4 opmerkingen:

georg.vischer@gmail.com zei

Als Jesus ons bidden leert: Uw wil geschiede, begrijp ik meer en meer, dat hij an de openbare wil van den Vader dacht, an de thorah. Wij bidden dus, dat de heilzame openbare wil van God onder ons werkt en vrede brengt.
Zo immers Immanuel Kant: "Zwei Dinge erfüllen das Gemüt mit immer neuer und zunehmender Bewunderung und Ehrfurcht, je öfter und nachhaltiger sich das Nachenken damit beschäftigt: der bestirnte Himmel über mir und das moralische Gesetz in mir.
God is geen magicus maar een wetgever. Toen Jezus zij: Uw will geschiede, was dat geen poging het lijden te ontgaan. Zo verstonden het alleen de omstanden.

Henk van Riezen zei

We zijn het eigenlijk eens. Uw wil geschiede is natuurlijk een vraag aan God om het onder ons laten werken van Zijn wil. En het is toch Zijn wil dat wij onze medemensen helpen zoals Jezus ieder die naar Hem toe kwam hielp. En dan wordt onze bede ook een bede om te kunnen helpen....

Unknown zei

Ik heb moeite met de bijbel. Ik om er niet uit. Maar Jezus is voor mij een inspiratie.

Henk van Riezen zei


Ik begrijp dat u moeite heeft met de bijbel. Het is dan ook geen makkelijk boek.
Het is geschreven in een heel andere tijd en interpreteert wat er gebeurde met de kennis van toen. Het was toen volkomen logisch dat de God die de wereld had geschapen ook macht over die wereld had. En dus werd alles wat er gebeurde aan God toegeschreven. Hoe onlogisch dat soms ook was.
Ik beschouw de bijbel dan ook als een verzameling prachtige en leerzame oude verhalen, maar zet bij veel beweringen mijn vraagtekens.

Ik denk dat God is als de vader uit het verhaal van Jezus over de verloren zoon, die zijn kind de wereld in laat gaan en verder geen invloed heeft op wat er daar met hem gebeurt. Maar hij vergeet zijn kind niet en blijft het liefhebben.
Ook geloof ik dat God met mensen kan communiceren, met hen meeleeft en hen "in hun hart" raad kan geven.
In mijn eerdere stukje "Een manier van leven" heb ik al geprobeerd dat uit te leggen en in veel van de komende stukjes kom ik daar nog op terug...