De Heer is mijn herder

Het is én van de bekendste psalmen. De dichter belijdt wat hij geloooft, namelijk dat God hem goed gezind is, dat God hem veilig thuis zal brengen; "Niets zal mij onderweg ontbreken", zegt hij, "mijn weg voert langs grazige weiden en wateren van rust, God behoedt mijn ziel voor verdwalen en leidt mij op paden van waarheid, getrouw aan Zijn naam en zelfs de dood zal ik niet vrezen, want God is bij mij". Deze psalm was zeer geliefd bij de generaties voor ons.

Durven wij dat nog te zeggen: "De Heer is mijn herder"? Aan het begin van je leven, als je nog naïef bent, dan geloof je het nog. Maar nu? Nu je weet, dat ook gelovende mensen ernstig ziek kunnen worden en verongelukken, dat op deze wereld niemand veilig is.… Maar dat was altijd al zo. Dat heeft Jezus ook wel geweten, toen hij het verhaal vertelde van de herder, die zich verheugde toen hij dat ene verdwaalde schaap weer had gevonden. Jezus zei niet : "Een goede herder is er een uit wiens kudde nooit een schaap verdwijnt", maar wel : "Elk schaap gaat deze herder ter harte, hij weet, wanneer er een het verkeerde pad opgaat en hij gaat het zoeken". "Zo is God" wil Jezus denk ik zeggen.

Een herder kunnen wij ons wel voorstellen. 

Misschien hebbben we er zelfs wel eens een gezien. Op de Veluwe zijn weer schaapskuddes en een wandelaar zou daar zomaar een herder tegen kunnen komen. Die herder is met zijn schapen op pad. Hij leeft met ze mee. Hij heeft er plezier in voor ze te zorgen. Ze zijn de bron van zijn bestaan. De schapen worden naar de weidegronden gebracht., waar de herder ze vrij rond laat lopen en laat eten en drinken naar believen. Hij houdt ze in de gaten en brengt ze aan het eind van de dag weer veilig in de kooi.

Met zijn verhaal lijkt Jezus ons te willen zeggen: God trekt dag en nacht met ons op en laat Hij ons zo veel mogelijk onze eigen gang gaan. Hij neemt ons voor wat wij zijn: "eigenwijze schapen", en probeert ons allemaal veilig thuis te brengen. Voor Hem geldt niet : "Beter dat één verloren gaat, dan dat de rest in gevaar komt..."
Maar begrijpen we wel goed wat Jezus zeggen wil?

Gaat het er in een verhaal niet meestal om met wie we ons identificeren? Jezus kiest duidelijk om de herder te zijn en bidt elke dag dat God hem de kracht zal geven een goede herder te zijn. Hij vertelt niet alleen verhalen, hij helpt iedereen die op zijn weg komt en hulp nodig heeft.
En wij, wie denken wij te zijn?
Een schaap, dat er op uit is om zijn buik te vullen? Of zou Jezus ook in ons een herder zien? Het zou me niet verbazen. Ik hoor het Hem denken: "Jullie zijn nu toch Mijn stem op aarde, Mijn voeten, Mijn handen in deze wereld? Als jullie de dienst weigeren, hoe kan Ik dan helpen?" Werk zou er genoeg voor ons zijn. Mogelijkheden te over om vrijwilligerswerk te doen, voor eenzamen, zieken, vluchtelingen, werkelozen of verpleeeghuispatienten...
En misschien zou Hij zeggen: "Als jullie dan geen tijd hebben of te oud zijn om zelf actief te kunnen zijn, steun dan tenminste een van al die hulporganisaties, die proberen te helpen... "Maar nee", zou hij zichzelf misschien verbeteren, "ook daarmee hebben jullie problemen, de ene hulporganisatie is jullie te militaristisch, de andere te links, de volgende te bureaucratisch of te slordig of te.... Zijn jullie dan toch domme schapen? Wel klagen over de ellende op deze wereld en het er iets aan doen aan anderen overlaten?"

Wat vindt u van die gedachte? Er helemaal naast? 

Nee?
Dan zouden wij dus herders moeten zijn? Ach kom nou.… Daar zijn we toch helemaal niet geschikt voor...
Dat dacht Mozes ook. Maar God zei zoiets als :" Ik ga mee en ben bij je. Met Mij erbij speel je het wel klaar" en zo was het. God was er bij! En zo Mozes heeft tenslotte alle moeilijkheden overwonen en zijn opdracht de nazaten van Abraham naar Kanaän te brengen volbracht...

Dat is ook wat ons beloofd is: “Ik ben de goede herder", zei Jezus en bij zijn afscheid beloofde Hij: “Ik ben altijd bij jullie zo lang als je leeft". Probeer het dus gerust, God laat je niet alleen ploeteren.

Gelukkig maar.