Staren in het vuur

Het was een grauwe, winterse namiddag in Basel, jaren geleden.
Ik zat stil voor de open haard en staarde in de gloeiende blokken en de spelende vlammen.... Lang kon ik zo stil zitten kijken. Vuur heeft me altijd gefascineerd. Vanaf het moment dat ik een lucifer kon afstrijken, was mijn lievelingsbezigheid "fikkie stoken"....
En het is nog steeds zo dat een open haardvuur me in een zeer speciale stemming brengt. Een soort dromerige weemoed.... Een verlangen naar een andere wereld, mysterieus, maar toch vertrouwd.... Vroeger een wereld zoals in de boeken van ridders en jonkvrouwen, van hagepreken en geuzen.... een wereld waarin het goede overwint.... Daarna een wereld van broederlijke harmonie, padvinders in een kring om de wilde rode vlam.... En nu? De wereld van de Messiah van Händel, van blije dankbaarheid.… Een stemming ook, waarin herinneringen opkomen aan vergane tijden, aan mensen die er niet meer zijn....
Ik hoop dat ik het zo beschrijf, dat u er zich iets bij kunt voorstellen. 

Gevoelens zijn moeilijk onder woorden te brengen....

Na een zekere tijd vraagt deze stemming om passende muziek.... En deze middag koos ik het requiem van Andrew Lloyd Webber, de man die beter bekend is als de componist van Evita en Cats.

De Heer is mijn herder

Het is én van de bekendste psalmen. De dichter belijdt wat hij geloooft, namelijk dat God hem goed gezind is, dat God hem veilig thuis zal brengen; "Niets zal mij onderweg ontbreken", zegt hij, "mijn weg voert langs grazige weiden en wateren van rust, God behoedt mijn ziel voor verdwalen en leidt mij op paden van waarheid, getrouw aan Zijn naam en zelfs de dood zal ik niet vrezen, want God is bij mij". Deze psalm was zeer geliefd bij de generaties voor ons.

Durven wij dat nog te zeggen: "De Heer is mijn herder"? Aan het begin van je leven, als je nog naïef bent, dan geloof je het nog. Maar nu? Nu je weet, dat ook gelovende mensen ernstig ziek kunnen worden en verongelukken, dat op deze wereld niemand veilig is.… Maar dat was altijd al zo. Dat heeft Jezus ook wel geweten, toen hij het verhaal vertelde van de herder, die zich verheugde toen hij dat ene verdwaalde schaap weer had gevonden. Jezus zei niet : "Een goede herder is er een uit wiens kudde nooit een schaap verdwijnt", maar wel : "Elk schaap gaat deze herder ter harte, hij weet, wanneer er een het verkeerde pad opgaat en hij gaat het zoeken". "Zo is God" wil Jezus denk ik zeggen.

Een herder kunnen wij ons wel voorstellen. 

Muziek

Als jongentje leerde ik fluiten, maar op een instrument spelen heb ik nooit geleerd.
Zelfs noten lezen kan ik niet.
Maar naar muziek luisteren doe ik geweldig graag, zowel naar klassieke muziek als naar sommige soorten populaire muziek. Als student moest ik met weinig rondkomen, maar ik kon me toch een goedkope koffergramofoon veroorloven en zo nu en dan een plaatje. Mijn verzameling was dus een merkwaardig hudjemudje van oud en modern. Zo was er Louis Armstrong en een aantal tangoplaatjes met van die scheurende, schorre saxofoons en ook Bachs Jesu meine Freude en Brahms Altrhapsodie...

Mijn eerste LP was een opname van Beethovens vijfde pianoconcert met Glen Gould en langzamerhand kwamen daar dan vioolconcerten bij, Max Bruch, Sibelius en dan Grieg's Peer Gint met Solveighs song.
Wat ik zelf niet had kon ik horen op Radio Distributie, zoals destijds de draadomroep heette en zo kwam ik in contact met de Franse Chansoniers en de eerste musical melodieën, Porgy and Bess, My Fair Lady, Anatevka en later Evita. Evita was het begin van een hele serie musicals van Andrew Lloyd Webber, waarvan vooral Cats me ontroerde.