"Stemmetje"

Het was weer tijd om een nieuw stukje te schrijven.

Een idee was er al en meestal lukt het al schrijvend om er een goed verhaal van te maken.

Dus was ik vol goede moed begonnen en zelfs al aardig op dreef toen mijn gedachtenstroom plotseling stilviel en er iets heel anders in me opkwam...

Het was of iemand tegen me zei: "Hé ouwe waarom schrijf je die stukjes nou eigenlijk? Is dat om gelezen te worden of wil je er iets anders mee bereiken en wat dan? En er ontspon zich een soort discussie in mijn binnenste.

Bezint voor je begint

Voor velen is nieuwjaar een moment van bezinning, eerst even achterom kijken en dan proberen een blik vooruit te werpen. En hoewel de toekomst verborgen is hebben we allemaal zo onze wensen, die er meestal op neer komen dat het ons volgend jaar nog beter of tenminste niet slechter zal gaan dan nu. Ook al weten we dat we in werkelijkheid nauwelijks enige invloed op hebben.

Wat we ons vaak niet realiseren, maar niet zouden mogen vergeten, is dat er een belangrijk aspect van ons leven is dat wel door ons beïnvloed kan worden en dat is de interactie met de mensen om ons heen. Hun gezelschap, hun vriendschap, hun genegenheid, zijn de pijlers van ons welbevinden. Onze betrokkenheid en onze zorg om hen is een wezenlijk deel van ons gevoelsleven... En wordt niet ook een groot deel van onze ergernissen veroorzaakt door anderen?

Kerstverhaal

Weet je nog hoe je vroeger kerstfeest vierde?

In mijn heel jonge jaren kwamen opa en oma bij ons logeren. We hadden een boom met echte kaarsjes en een emmer water voor als er brand zou komen...

Mijn broertje en ik kregen geen cadeaux maar wel was er elk jaar een boekje met een lang kerstverhaal dat oma of opa voorlazen. En daarna zongen we kerstliedjes...

Later gingen wij naar opa en oma toe en vierden Kersfeest met de hele familie van mijn vaders kant. Oma braadde voor het kerstdiner altijd iets speciaals en we zaten dan gespannen met zijn allen aan tafel te wachten. Opa bracht de grote braadpan binnen, prikte met een grote vork in de pan en hield het grote stuk vlees omhoog zodat het uit kon lekken en hij het op de klaarstaande schaal kon snijden. Maar die avond gleed het van de vork, viel met een plons terug in de jus, en iedereen zat onder... Dit "kerstverhaaal" is echt gebeurd en daarna jaar na jaar na jaar doorverteld, zoals je kunt begrijpen.