Nostalgisch klinkend cellospel, langgerekte, wenende tonen en dan een spreekstem: Ne ... me ... quitte ... pas ... en terwijl Wende begint te zingen en met prachtige stem smeekt "verlaat me niet", hoor ik in mijn herinnering de stem van Brel, zijn eenzaamheid, zijn wanhoop om dit onbarmhartige leven... En ik denk aan de wanhoop van al die Oekraïners, hoor het smeken van Zelensky, steeds indringender, om hulp: Laat ons niet alleen, laat ons toch niet vergaan...
En duizenden vragen zich af of ze ooit hun geliefden die vechten in die gruwelijke oorlog terug zullen zien. Zoals destijds de Duitse en geallieerde militairen die avond aan avond luisterden naar radio Belgrado die Lili Marlene uitzond, het lied van het meisje dat wacht op de terugkomst van haar vriend.
(Klik op lees meer)